ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.6.2018 | 09:55

Ευνουχισμός

Και να μαι εγώ στα 38 ανύπαντρος, (σχεδόν) άνεργος πίσω στο σπίτι. Στην πατρογονική εστία την τόσο αγαπημένη και τόσο αποπνικτική. Βγαίνουμε εχθές το βράδυ καλεσμένοι εγώ η μητέρα μου και η αδερφή μου. Δυο γυναίκες που έχουν μάθει να κάνουν κουμάντο στους πάντες και στα πάντα (για να σας προλάβω ΔΕΝ τους το επέτρεψα. Από μόνες τους παίρνουν το δικαίωμα και γινόμαστε μπίλιες άπειρες φορές αλλά δεν το καταλαβαίνουν και σταματήστε να λέτε σε όποιον δεν περνάει καλά ότι φταίει εκείνος και μόνο είναι φοβερά ενοχλητικό). Πάμε λοιπόν στο γαμημένο το μαγαζί και καθόμαστε με τους υπόλοιπους συγγενείς. Χρειάζεται να πάω τουαλέτα. Τι να σου παραγγείλουμε αν είναι; Μια χοιρινή με πατάτες.(ναι αυτό μου αρέσει ΤΕΛΟΣ). Γυρίζω στο τραπέζι έρχονται τα πιάτα και μου ρχεται εμένα ενα κατασκέυασμα τίγκα στη σάλτσα γάλακτος και στα μανιτάρια. Συγγνώμη δεν παρήγγειλα αυτό. Χοιρινη μπριζόλα ψητή με πατάτες είπα. Ε ΝΑΙ ΣΟΥ ΠΗΡΑΜΕ ΧΟΙΡΙΝΗ ΜΠΡΙΤΖΟΛΑ ΜΕ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΚΑΙ ΚΡΕΜΑ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΑΜΑΝ ΠΙΑ ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ... Οπως καταλάβατε χάλασε όλη μου η βραδιά χάλασε όλη μου η διάθεση ηθελα να φυγω από εκεί ένιωθα αποτυχημένος ένιωθα οτι με κοίταζαν ολοι είδα τα πιτσιρίκια της ξαδέρφης μου να σκουντιούνται και να γελάνε και δεν νευρίασα με τα παιδιά με το δίκιο του ένας έφηβος θα γελάσει βλέποντας έναν παιδήλικα να τσαντίζεται για μια μπριζόλα. Δεν είναι η μπριζόλα είναι ο τρόπος είναι η συμπεριφορά . Οδηγούσα για να γυρίσουμε στο σπίτι και ηθελα να στουκάρω πάνω σε κανένα τοίχο να τις αφήσω ανάπηρες. Το αυτοκίνητο μου λυπόμουν το μονο πράγμα που μου έχει μείνει από την παλιά ζωή μου.
2
 
 
 
 
σχόλια
Συμφωνω με Αθανασια ,Σκιας....κ Απ'αλλου...Προφανως κ ειναι ακραιο αυτο που σκεφτηκες (εδω συμφωνω και με fou1) ομως αντιλαμβανομαι οτι μεσα σου εχεις συσσωρευμενο θυμο κ η μπριζολα ηταν το κερασακι στην τουρτα.Καποιοι γονεις ειναι τοσο χειριστικοι,παρεμβατικοι κτλ.που πρεπει να τους βαζουμε ορια.Δεν γινεται να "καταπινεις" ή να καταπινεις (εαν μιλαμε για τη μπριζολα) ο,τι σου σερβιρουν κ αυτο καλως ή κακως πρεπει να το διευθετησεις μονος σου.(Με διαλογο παντα)Εστω και τωρα μαθε να αντιδρας,να βαζεις τα ορια σου κ ολα θα πανε καλα.Με το να τα μαζευεις μεσα σου γεμιζεις "σκουπιδια",χανεις το δικιο σου κ δεν ανακουφιζεσαι ποτε.
Προφανώς κ το πρόβλημα δεν είναι η μπριζόλα καθαυτή. Νομίζω πως υπάρχει μια μαγική λεξη: όρια. Είσαι εκ των πραγμάτων αναγκασμενος να ζεις μαζί τους. Δε γνωρίζω τι ρόλο είχες ως παιδί στο πατρικό σπίτι. Οποιος κι αν ήταν αυτός όμως, τωρα, σήμερα που ζεις εκεί δεν είσαι παιδί! Είσαι ενήλικος! Βάλε λοιπόν τα όρια σου και, το κυριότερο, τήρησε τα! Έτσι θα σε σεβαστούν.Στην προκειμένη με την μπριζόλα , θα μπορούσες να πεις τι θέλεις, όπως κ έκανες, δίνοντας κ μια εναλλακτική.Αν η παλι παρηγγελναν ο,τι ήθελαν, μπορούσες:Α. Να ζητήσεις από το γκαρσόν αλλαγή.Β. Να μην το δοκιμάσεις καν. (Ναι, έχει κι ένα τίμημα το να κρατάς τα όρια σου. Αλλά αν δεν τα σέβεσαι εσύ, δε θα τα σεβαστεί κανένας άλλος)

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Scroll to top icon