ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο μικρή θυμάμαι μόνο την μάνα μου να ασχολείται μαζί μου. Υπήρχε και ο πατέρας αλλά μόνο σαν παρουσία μέσα στο σπίτι, σε σημείο που να νομίζω οτι δεν ήθελε παιδιά ή δεν ήθελε κόρη. Η μάνα μου απο την άλλη, ήταν συνεχώς απο πίσω μου ώστε να με προσέχει.Φτάνω στα 18, περνάω σε μια σχολή αρκετά μακριά απο εδω και το μόνο πρόβλημα ήταν οτι θα με βλέπει μόνο Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι. Όσο κλάμα και να έριξα εγω, δεν την συγκρινούσε τίποτα, της αρκούσε που δεν θα έφευγα απο το σπίτι και θα με βλέπει καθημερινά. Ήμουν και φοβισμένο παιδί αφού απο μικρούλα πάντα μου έλεγε ''μόνο εγω και ο πατέρας σου σε αγαπάμε και ΟΛΟΙ οι άλλοι θέλουν το κακό σου'' και έτσι δεν είχα την δύναμη να πάω πουθενά.Τα χρόνια πέρασαν μέσα στην μοναξιά και στις δουλειές του ποδαριού αλλά δεν έχει σημασία αρκεί που δεν έφυγα απο το σπίτι. Να είμαι ένα βήμα πριν την κατάθλιψη αλλά δεν έχει σημασία αρκεί που δεν έφυγα απο το σπίτι. Να λιώνω μέσα στην μοναξιά αφού δεν είχα ούτε παρέες μιας και είχαν φύγει για σπουδές, αλλά δεν έχει σημασία αρκεί που δεν έφυγα απο το σπίτι. Θυμάμαι τον εαυτό μου να κάνω ακόμα και πάνω απο εβδομάδα για να βγω τουλάχιστον στο μπαλκόνι.Όλα αυτά τα χρόνια, κανείς απο τους 2 τους δεν με έσπρωξαν ποτέ στο να βγω μια βόλτα έστω και μόνη μου, στο να πάω σε μια σχολή να μάθω κάτι, στο να κοιτάξω να βρω και εγω κανά αγόρι και να προχωρήσω στην ζωή μου.Φτάνουμε στο τώρα με εμένα να έχω πατήσει τα 30 και να σπρώχνω μόνη μου τον εαυτό μου στο να πάω σε μια σχολή να μάθω κάτι τέλος πάντων. Ο πατέρας μου συνεχίζει να είναι το ίδιο αδιάφορος και η μάνα μου να έχει γίνει δορυφόρος μου, να έρχεται συνεχώς γύρω απο εμένα, να μην έχει ζωή αφού δεν δουλεύει και η μόνο έννοιά της είναι το να καθαρίσει το σπίτι και τι φαϊ θα φτιάξει, συνεχώς να γκρινιάζει αν δεν της θυμίζω κάτι που θέλει και όλη μα όλη την ώρα να μιλάει. Ακόμα και στην πιο πυκνοκατοικημένη πόλη του κόσμου να ζούσα, περισσότερη ησυχία και ηρεμία θα είχα απο το όταν είμαι στο σπίτι μαζί της... Όταν είμαι έξω, παίρνει συνεχώς τηλέφωνα για το αν έφτασα καλά και τι ώρα θα γυρίσω. Αν καταλαβαίνει οτι έχω γνωρίσει κάποιον αμέσως αρχίζει την γκρίνια και την ειρωνία οτι θα με θέλει μόνο για πήδημα, έτσι ακριβώς μου τα λέει, και τίποτα παραπάνω και με αποκαλεί χαζή και ηλίθια επειδή κάνω σεξ...Αν καμιά φορά κάνω νύξη οτι θα πάω διακοπές, θέλει να πάμε κάπου οι δυό μας, αν πω οτι θα πάω να μείνω αλλού αρχίζει τα ''θα έρθω και εγω μαζί σου, πως θα μείνεις μόνη σου;;;!!!'' και άλλα τέτοια... Ναι καλά καταλάβατε, δεν τα πηγαίνει καλά με τον άνδρα της και έχει κολλήσει σε εμένα, να ήμουν αγόρι να έλεγα οτι βλέπει σε εμένα τον άνδρα που δεν βλέπει στον πατέρα μου...Καμιά φορά όταν με νευριάζει πολύ της απαντάω άσχημα και σχετικά με την σχολή όπως οτι ''ότι δεν έκανα πριν 10 χρόνια το κάνω τώρα μεζί με τα 18χρονα'' και καταλαβαινει απολύτως τι εννοώ. Μου κάνει και υποδείξεις να διαβάζω για την σχολή και πάλι εκεί παίρνει άσχημη απάντηση.. Αυτό με νευριάζει απίστευτα, τότε που ήταν η φυσιολογική ηλικία για να παώ στην σχολή και ίσως τώρα να είχα κάποια δουλειά, να με πιέζει ΤΩΡΑ να διαβάζω για την σχολή ώστε να την τελειώσω και να βρω δουλειά! Δλδ. η παραφροσύνη στο μεγαλείο της!Δεν αντέχεται πραγματικά δεν αντέχεται....