ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"Όλα ξεκίνησαν το 2013 όπου πέρασα από πανελλαδικές εξετάσεις στο τμήμα Λογιστικής κάπου στα ξέχωρα, λίγο πιο πάνω. Άπο το πρώτο εξάμηνο κατάλαβα ότι αυτή η σχολή δεν μου ταιριάζει και πως δεν γουστάρω να συνεχίσω. Δεν δίστασα να το εκφράσω και στους δικούς μου, με μεγάλη άνεση και να τι πήρα _ και τι θα κάνεις ρε μ@γκα στη ζωή σου και μέχρι πότε θα σε μοσχοαναθρέφουμε, ασε τις μ@κακίες τώρα και κοίταξε τι θα κάνεις με την ζωή σου, το να παρατήσεις τις σπουδές είναι μεγ@λη λούτσα. Βρε κλάμα και κακό εγώ. Στο τέλος το ξανασκέφτηκα _ βρε μήπωςέχουν δίκιο οι δικοί μου, και άμα δεν έχω το ρημάδι το πτυχίο, πώς θα βρώ δουλειά (άγουρος τα χρόνια εκείνα, για να εκφέρω σφαιρική άποψη). Στογγυλοκάθησα που λέτε άλλον έναν χρόνο, πιέστηκα και λιγάκι για να περάσω κανα μάθημα και το Μάρτιο του 14' άντε πάλι: Μα δεν την θέλω και δεν μπορώ _ δεν στα'πα ρε μ@λ@κισμένο _ να μου λέει ο πατέρας μου, τέλειωσε την και μετά κάνε ότι θές. Θα σε στηρίξω εγώ όπου θές. Αμάν! Μου έδωσε κίνητρο. Άρχισα να σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω τελειώνοντας τις σπουδές (όχι πάντως σχετικά με την σχολή μου), και τον Δεκέμβρη του 15' αποφασίζω ότι θέλω να γίνω κομμωτής. Barberis και γω! Λέω, θα κάνω υπομονή 2 χρονάκια, να πάρω το πτυχίο, να δώσω και μια ικανοποίηση στους δικούς μου και μετά θα με ανταμείψουν. Τον Δεκέμβριο του 2017, μετά από μια ψυχοφθόρα πρακτική άσκηση σε ένα ¨¨μπιπ, παίρνω πτυχίο. Πήραν αέρα τα πανιά μου. Ωραία τώρα, το ονειρό μου θα γίνει επιτέλους πραγματικότητα. Θα πάω σε σχολή κομμωτικής και θα γίνω barberis και επειδή ο πατέρας μου είναι και ανοιχτοχέρης (δεν μπορεί, τόσα χρόνια με σπούδαζα και πλήρωνε), θα μου ανοίξει και ένα barber shop με όλα τα εργαλεία μέσα. Πάω λοιπόν, όλος χαρά να το ανακοινώσω στους δικούς μου:Τι είπες ρε μ@κακιασμένο; Θές να γίνεις κομμωτής _ ρωτάει ο πατέρας μου; Tι είπες; _ λέει και η μάνα, ΛOYSTHS θα γίνεις, ΓΙΑΥΤΌ σε ΜΕΓΑΛΏΣΑΜΕ; Άντε πήγναινε στρατό, μην σε περιλάβω. Δεν τα τιμάς τα παντελόνια σοY; _ να λέει ο πατήρ μου, τόσα χρόνια σε σπουδάζαμε για να μας πεις αυτό; Βρε πως την πάτησα έτσι. Γυρνάω και τους λέω, εγώ θέλω να γίνω κομμωτής και μου δώσατε κάποτε μια υπόσχεση. Οφείλετε να μην την αθετήσετε. Στρατό δεν πάω. Στείλτε με στον Αμάραντο να γίνω κομμωτής, τέλος! Βρε, λουλού, θα δουλεύουμε εμείς και εσύ θα ασχολείσε με τρίχες και θα πληρώνουμε και ιδιωτικές σχολές; bre, πήγαινε από εδώ. Άμα δεν πaς στρατό, θα πaς να δουλέψεις :/! Εγώ δεν θα σου δίνω λεφτά για να κάθεσαι και να πηγαίνεις να βλέπεις και το πUt@naki που έχεις αφήσει, εκεί λίγο πιο πάνω στη πόλη που σπύδαζες. ΘΑ ΒΓΩ στην ΣΥΝΤΑΞΗ και μετά δεν έχει φράγκο. 30 την εβδομάδα θα σου δίνω και μετά βγάλτα πέρα μόνος σου! Βρε κλάμα εγω. Από τον Δεκέμβρη μέχρι τον Απρίλη ακολούθησαν άπειρες λογομαχίες. Τι φωνές, τι χαμός και κλάμα. Τελικά, έριξα τα μούτρα μου και πήγα σε έναν γνωστό που είχαν. Εκείνος είχε εταιρεία όπου παρήχε μ@λ@κιες στον κόσμο. Θα με απασχολούσε σε κάποιον τομέα, όπου ούτε καν κατάλαβα εκείνη την ώρα. Ίσως, τελικά και να μου άρεσε και να ξεχνούσα την κομμωτική. Τελικά κατάλαβα, πως η θέση ήταν μούφα! Ο τύπος είχε υποχρέωση στον πατέρα μου, για κάποιες υπηρεσίες που του παρείχε. Εγώ βρίσκομαι από τότε μέχρι σήμερα σε μια θέση όπου δεν απασχολούμαι, έχω κάνει άπειρα παράπονα γιαυτό και η κατάσταση συνεχίζεται κανονικά εν γνώση του πατρός μου. Κάτσε εκεί μ@λ@κιασμένο να παίρνεις τα λεφτά και να αποκτάς και προυπηρεσία. Η εργασία μου φαίνεται ανιαρή όλη μέρα στο facebook και στο Insta.Σκέφτομαι να τα παρατήσω, αλλά φοβάμαι μην φάω ξύλο και επίσης σκέφτομαι και τα κ@λολεφτά που χωρίς αυτά δεν πρόκειται να σπουδάσω ποτέ αυτό που θέλω. Αυτά _σόρρυ άμα σας κούρασα με το μακρινάρι μου, αλλά ήθελα τόσο πολυ να το βγάλω από μέσα μου».