Για εμάς της ηλικίας των 40,αρχίζει ο πανικός για να παντρευτουμε και να δημιουργήσουμε οικογένεια.Καλα εγώ που είμαι και γυναίκα, ειναι μεγαλύτερο το αγχος.Είχα τα ίδια όνειρα,αλλά μήπως κάνεις κάτι λάθος;δουλειά εχεις, κοινωνικό κύκλο θα έχεις,πώς είναι δυνατόν να γυρίζεις μόνος στο σπίτι;Εγώ προσωπικά,πέρα από τις λάθος επιλογές και αποφάσεις που πήρα στη δεκαετία των 20 και των 30,αν δεν ηταν η διαολεμενη οικονομική κρίση ,που με άφησε χωρίς δουλειά και φίλους,θα είχα ευκαιρίες να γνωρίσω κόσμο.Λες ,πως είσαι εμφανίσιμος, με δουλειά και χρήματα.Δεν μπορεί ,κάτι θα κάνεις λάθος κι εσύ.Ψάξε το λίγο μέσα σου.Οσον αφορά τα γραφεία συνοικεσίων,πήγε μια φορα φίλη μου σε αρκετά γνωστό γραφείο,δημόσιος υπάλληλος η ίδια, έσκασε σε εποχή προ κρίσης κάπου στα 450 ευρώ και σήμερα κουνά τα πόδια της από το ράφι της.Όπως καταλαβαίνεις, ,το γραφείο δεν την αποκατέστησε.
15.6.2018 | 15:05
Τα ονειρα καποτε παίρνουν την εκδικηση τους.
Ειμαι ενας νεος ανδρας 40 ετων .Εχω σωματικη υγεια , ευπαρουσιαστος (κουκλε με φωναζουν στην δουλεια τι στο καλό δεν μπορει για να με φωναζουν ετσι θα ειμαι) ,εργασια , οικονομικα καλα.Ομως οταν επιστρεφω στο σπιτι μου νοιωθω κενο , σαν το ονειρο και η μερα να γινονται ενα και εγω να βυθιζομαι σε πελαγος της μοναξιάς.Απο μικρος ηθελα να κανω οικογενεια . Εμεινα με την θεληση στο χερι ,μονος , χωρις παρεες και το ουισκι να με περιμενει στο τραπεζι.Ειδα μια εκπομπη στην ΤV για ενα γραφειο συνοικεσιων . Καποτε ημουν αρνητικος σε αυτα τωρα αμφιταλαντεύομαιΣκεφτομαι να παω σε γραφεια συνοικεσιων αλλα δεν ξερω αν θα βρω κατι αξιολογο . Εχει κανεις εμπειριες ?
6
