ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή. Είμαι σε σχέση με ενα αγορι εδω και 3 χρόνια. Απο την αρχη τής σχέσης μας περασα πολλα. Το πρώτο χρόνο είχα τσακωμούς με στενούς συγγενείς επειδή μου έλεγαν δεν αξίζει για μενα για το λογο οτι δεν εχει σπουδασει. Εγω το πάλευα διαρκώς, τον υποστήριζα και γενικά είχα μαλώσει με τους πάντες. Όμως δεν είναι μόνο αυτό που πέρασα. Περασα και μαζι του πολλά αρνητικα. Πρώτον, ξεκίνησε να παίζει φρουτακια και το ειχε ριξει στο τζογο. Τωρα ενω μ λεει δεν ξαναπηγε συνεχίζει να παίζει μεσω υπολογιστή γιατί οπως λεει του δίνει δωρεάν περιστροφές καθημερινα. Δεύτερον, ειχε περασει κατι σαν φοβια και ειχε ψυχολογικο. Του σταθηκα, ήμουν διπλα του. Τελικά του πέρασε. Απο τη μια σκέφτομαι τι σοι άντρας ειναι που φοβάται και πως εγώ αν τωρα έγινε αυτό στο μέλλον θα νιώθω ασφάλεια. Τελος παντων, το . πέρασα και αυτο έτσι. Τελευταία όμως κανει κατι που μπορεί ν λεει οτι το κανει για πλακα αλλα δν το εκλαμβάνω  έτσι.. Με μειώνει,μιλάει ειρωνικα του τύπου θα παω εκει και θα καθησω και δν μ νοιαζει που ποτε δν τα έκανε. Είμαι  σ ολα διπλα του, προσπαθώ να τον προστατέψω αλλα κουράστηκα..Ισως επειδή οι "κακές" στιγμές ειναι περισσότερες απο τις καλές... νιώθω σαν να ξενερωσα, σαν ολα αυτα που ένιωθα να έφυγαν αποτομα. Βλέπω φωτογραφίες και δεν με συγκινούν. Δεν ξερω τι ακριβως ειναι. Αν αυτό θα ειναι παροδικο ή αν θ ειμαι έτσι για παντα πλέον...... δεν ξέρω...