ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου ζητάει διάλειμμα γιατί δεν μπορεί την απόσταση , του λέω χαλαρά εντάξει, σκέψου ότι θες και πες μου οσο και αν πονεσα εκει νη την στιγμη, μετά από δύο ωρες με πάιρνει και μου λέει, ότι είναι ερωτευμένος, ότι με θέλει όσο τίποτα άλλο, ότι δεν νιώθει χαρούμενος όταν δεν είμαστε μαζί, και ότι δεν μπορεί να λειτουργησει φυσιολογικά επειδή με σκέφτεται συνέχεια . Μου εγινε απόλυτα πιστευτός, γιατι ειναι ατομο που δεν λέει λόγια με τίποτα και προσπαθει να φαινεται/είναι μετριοπαθείς στις αντιδρασεις του. Εν τω μεταξυ μου έλεγε να αποφασίσω εγω για το αν θα μεινουμε μαζι και του ειπα ότι εγω νιωθω καλά και ότι δεν μπορω να μπω στο μυαλό του και να αποφασίσω τι θελει και τι δεν θελει και τι μπορεί και δεν μπορει και να αναλάβει τις ευθυνες του. Επισης του ειπα οτι αν τον χωρισω εγω θα ειναι για την ανωριμη συμπεριφορα που δειχνει εδω και 2-3 μηνες οχι για την αποσταση. Εν τω μεταξύ τωρα τελευταια ψαχνει συνεχεια να βρει ψεγαδια πανω μου, ότι δεν τον θελω, οτι παιζω με αλλους, ότι είμαι πιεστικη (που στο κατω κατω φυγε αν θες του λεω, που την βρήκε την πίεση) και προσπαθει να με απομακρυνει πειθωντας τον εαυτο του οτι δεν αξιζω ή γελοιοποιωντας τον εαυτό του στα ματια μου. Αυτα τα παραδεχτηκε και ζητησε συγγνώμη. Καταλαβαινω το ζορι του, αλλα ενω τον θελω και τον αγαπαω, νιωθω αυτην την ανωριμοτητα να με κουραζει και δεν νιωθω και τοσο ασφαλης μαζι του πια. Ειναι τοσο απλα ολα... Η μενεις με την κοπελα που εισαι ερωτευμενος και τρως την αποσταση στην μαπα αποφασιμενος να πανε ολα καλα, η χωριζεις , βιωνεις τον πόνο του χωρισμου και περιμενεις να φυγει ο ερωτας. Να κλαίει δηλαδη και να λεει "κάτι ηξερα εγω που δεν δενομουν εξαρχης μαζι σου και που δεν αφηνα τον εαυτό μου να σε θελει, δεν θα δεθω παλι με αλλη γιατι με αποσπουν αυτα, θελω να ερθει το καλοκαιρι να ειμαι καθε μερα μαζι σουυυυ". Τι κανουμε σε αυτες τις περιπτωσεις;