Είμαι στην ηλικία σου περίπου ένα χρόνο μεγαλύτερη. Πέρασα και εγώ πρώτη φορά σε μία σχολή, που νόμιζα πως δεν θα μου άρεσε αν και εκ των υστέρων βλέπω, πως θα ήταν πολύ καλύτερα να έχω επιλέξει κάτι λιγότερο θεωρητικό. Εν πάση περιπτώση δεύτερη χρονιά πέρασα παιδαγωγικό. Η αλήθεια είναι, πως την σχολή την επέλεξα αναγκαστικά για να είμαι κοντά στο σπίτι μου λόγω οικονομικών δεν υπήρχε δυνατότητα να φύγω πιο μακριά. Προσωπική μου επιλογή ήταν είναι και θα είναι η ψυχολογία. Η σχολή φυσικά μου φάνηκε ιδιαίτερα βαρετή, χωρίς νόημα μάλιστα με επηρέασε σε βαθμό, ώστε να μην θέλω και σχέσεις με τα άτομα μέσα σ αυτή, καθώς θεωρούσα, πως θέλαμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Είχα λοιπόν στο μυαλό μου, πως αναγκαστικά πρέπει να πάρω το πτυχίο. Γενικά είμαι τις άποψης, πως πρέπει να προσπαθείς και να διεκδικείς το καλύτερο, που μπορείς όχι με βάση μόνο όσα θέλεις αλλά και όσα μπορεί να θελήσεις στην πορεία, να δημιουργείς επιλογές δηλαδή. Έτσι αποφάσισα να εστιάσω στο κεντρικό στοιχείο της σχολής δηλαδή το πρακτικό κομμάτι και να μάθω ''τα εργαλεία της δουλειάς'' ( ΔΕΠΠΣ κλπ κλπ), όφειλα όμως στον εαυτό μου να εστιάσω και σε κάτι, που θα με κάλυπτε προσωπικά έτσι έδωσα έμφαση και στα μαθήματα ψυχολογίας. Γνωρίζοντας καλά το πρακτικό κομμάτι και εστιάζοντας και σε κάτι μέσα στην σχολή, που μου αρέσει τα πράγματα έχουν γίνει πολύ ευκολότερα και ξεκούραστα προς τον στόχο πτυχίο. Αυτή είναι δική μου συμβουλή προς την σχολή σου πιάσε το κεντρικό νόημα και επέλεξε και έναν περιφερειακό τομέα, που σχετίζεται με αυτή, ως προσωπική σου επιλογή. Έτσι δεν διευρύνεις μόνο τις γνώσεις σου, αλλά ολοκληρώνεις και αυτό, που άρχισες. Σου συνιστώ επίσης να βρείς εξωτερικές δραστηριότητες να ξεφεύγεις.. Γυμναστήριο, περπάτημα, ποδήλατο, γράψου στην μπάντα του δήμου, στην διαιτησία, παρακολούθησε αθλητικούς αγώνες, γράψε άρθρα, ξεκίνα χορό, βγές με φίλους, κάνε ταξίδια οτιδήποτε μπορεί να σε γεμίσει σαν άνθρωπο. Το ότι κατέληξες σε μία σχολή δεν είναι απαραίτητο πως όλοι σου οι δρόμοι ξεκινούν από αυτή. Όσο για το ζήτημα πανελλήνιες 3η φορά για μένα είναι όχι. Άρπαξε τις ευκαιρίες από δώ και πέρα οι πανελλήνιες είναι απλώς πισωγύρισμα μετά από κάποια ηλικία και εφόσον δεν φαίνεται να έχεις κάποιον ξεκάθαρο στόχο.
16.6.2018 | 20:18
Σήμερα..
Ήταν μια ασχημη μέρα... ξύπνησα χάλια με πολύ χάλια ψυχολογία.. ίσως είναι ότι περιμένω περίοδο ίσως οτι θυμήθηκα όλα αυτά που μου πλακώνουν την ψυχή καθημερινά... μακάρι να είχα γκομενικα προβλήματα και να ήταν αυτό που μου θα μου απασχολούσε το μυαλό... ίσως και το δικό μου πρόβλημα φαντάζει ασήμαντο μπροστά σε αλλα...πολύ πιθανόν !! Είμαι 19 χρονών κοπέλα.. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου λείπει κάτι σημαντικό στην ζωή μου Δόξα τω Θεο έχω μια πολύ καλή και υποστηρικτική οικογένεια.. γονείς που πραγματικά είμαι πολύ ευγνώμων σε σχεση με αυτά που διαβάζω εδώ καθε μέρα.. αλλά να ρε γαμωτο πολλές φορές (σχεδόν κάθε βράδυ) με πιάνει το παράπονο και η γκρίνια... Σπουδάζω κάτι που δεν μου αρέσει ΚΑΘΟΛΟΥ(μπήκα τυχαία ) μετά από 2η χρονια πανελληνίων... την 1η φορά πέρασα σε μια σχολή που ήταν πολύ μακριά από τον τόπο μου και ενώ μου άρεσε πολύ,δεν μου άρεσε καθόλου το μέρος και εν τέλει ήταν πολύ δύσκολο να με στείλουν εκεί γι'αυτό και λίγο ότι δεν μ'άρεσε το μέρος λίγο ότι ήταν οικονομικά δύσκολο.. ξαναεδωσα και ναι έγραψα πολύ καλύτερα αλλά δεν πέρασα κάτι που να μου αρέσει..πέρασα κάτι που ούτε μπορούσα να φανταστώ... και ερωτώ εσάς αγαπητοί μου αναγνώστες τι κάνεις σ'αυτήν την περίπτωση??? Το μυαλό μου έχει γίνει καζάνι από την πολύ σκέψη.. Έχω διαβάσει πολλές απόψεις..πολύ λένε παράτα μια σχολή όταν δεν σου αρέσει... ναι συμφωνώ και τι άλλο κάνεις??? Ξαναδίνεις 3η φορά??? Ούτε αυτό το αντέχω δεν μπορώ να ξαναγυρίσω πίσω στο πατρικό μου(μενω σε επαρχιακή πολη χωρις να υπαρχει τιποτα)για κάτι πάλι αβέβαιο... και χωρίς πραγματικά να ξέρω ακριβώς-ακριβώς τι μου ταιριάζει απλά ξερω ότι δεν μου αρέσει αυτό που είμαι...Κάποιοι μου λένε να τελειώσω αυτό και σε όλα αυτά τα χρόνια να ανακαλύψω τι πραγματικά μου αρέσει και να δώσω μετα κατατακτήριες... Η αλήθεια είναι ότι έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου...αλλά χωρίς να είμαι σίγουρη για τίποτα... Κάθε βράδυ κάθομαι και στεναχωριέμαι ...ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΚΆΝΩ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΈΣΕΙ ΏΣΤΕ ΝΑ ΕΊΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΗ ,ΘΑ ΤΟ ΒΡΩ ? ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΈΡΩ? Ή ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΊΑ ΘΑ ΚΟΥΡΑΣΤΏ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩ ???? Ή ΘΑ ΜΕ ΑΝΑΓΚΆΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΉΚΕΣ ΤΗΣ ΖΩΉΣ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΩ?? ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΝΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΑΥΤΌ ΤΟ ΒΆΡΟΣ ΑΥΤΉ Η ΣΤΕΝΑΧΏΡΙΑ ΜΈΣΑ ΜΟΥ...ΆΛΛΟ!!!!
1
