ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πως είμαι τρέλα ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που δεν κάνω σχέσεις. Οι γύρω μου νομίζουν ότι είμαι απλά δύσκολη και απαιτητική αλλά κατά βάθος είναι ο φόβος της απόρριψης που κάπως πρέπει να κρυφτεί. Όταν μου αρέσει ένα αγόρι και φαντάζομαι το πώς θα είμασταν μαζί , τρελαίνομαι και μόνο στην ιδέα ότι θα κοιτάζει άλλες η ότι θα πρέπει να του γνωρίσω τις φίλες μου (ακόμα και αν δεν είναι μοντέλα). Και αν οι αλλες φλερτάρουν μαζί του;;; Δεν γίνεται, κάποια στιγμή θα τσιμπήσει. Δεν μπορώ να διανοηθεί ότι μπορεί να τσεκαρει μια κοπέλα και να την φαντασιωνεται ή ακόμα χειρότερα να την κοιτάει στα μάτια. Και όσο πιο ωραίος είναι τόσο πιο ανασφαλής γίνομαι. Και το χειρότερο είναι η σκέψη του: όπως ήταν με εμένα στην αρχή, ο τρόπος που με κοιτούσε η μου μιλούσε ,κάποτε κάποια άλλη θα έχει αυτή την προσοχή που είχα εγώ, τον ενθουσιασμό της αρχής. Δεν θα κάνω ποτέ σχέση και το ξέρω. Τουλάχιστον μέχρι τα 30-35 που θα θέλω παιδιά. Τελικά δεν είναι οι άντρες ανασφαλείς μαζί μου, εγώ είμαι ανασφαλής με αυτούς. Αυτό το φαίνεσθαι και το είναι.... Πόσο ισχύει...