Μου ήρθε στο μυαλό το παρακάτω..."Είμαστε αλάθητοι στην επιλογή του εραστή μας,ιδιαίτερα όταν αξιώνουμε το λάθος πρόσωπο...Υπάρχει ένα ένστικτο,μαγνήτης ή αερικό,που γυρεύει το αταίριαστο.Βέβαια,το λάθος πρόσωπο είναι και σε κάτι σωστό:στο να μας τιμωρεί,να μας φοβερίζει ή να μας ταπεινώνει,να μας απογοητεύει,να μας τσακίζει στην κυριολεξία ή,το χειρότερο απ'όλα,να μας δίνει την εντύπωση ότι όχι μόνο δεν είναι ακατάλληλο,αλλά αντίθετα είναι σχεδόν το σωστό,κρατώντας μας έτσι αιχμάλωτους στη φυλακή του έρωτα.Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να το κάνει αυτό..."Ο υπέροχος Χανίφ Κιουρέϊσι τα είπε όπως νομίζω ότι κι εσύ τα σκέφτεσαι και τα νιώθεις...στο τέλος,όλα είναι θέμα επιλογής...ακόμα και ο έρωτας(ή η απομυθοποίησή του)...ακόμα και η ευτυχία...
8.3.2017 | 12:28
Χαζή καβάτζα.
Μου πήρε μερικά χρόνια , δεν με λες και γρήγορο πιστόλι, αλλά το κατάλαβα: είμαι μια απλή καβάτζα. Μου μιλάει οπότε θέλει. Μιλάμε με τον τρόπο που θέλει και με χρησιμοποιεί ενίοτε για να κάνει να ζηλέψουν άλλες μιας και έχει ζήτηση. Προσωπικά, έχω αναπτύξει ειλικρινή συναισθήματα γι αυτόν τον άνθρωπο αλλά πολύ αμφιβάλω για τα δικά του ως προς εμένα. Ξέρω ότι εγώ το επέτρεψα και πολύ θα ήθελα να υπήρχε κάτι αληθινό από μέρους του. Πάνω απ' όλα υποστηρίζει ότι αν δεν ασχοληθώ άλλο μαζί του θα το μετανιώσω. Δηλαδή δεν θα τρώω άλλο δούλεμα, άλλο ψέμα, άλλη υποτίμηση. Άλλες εκδηλώσεις θαυμασμού άλλων γυναικών στη μάπα κ.τ.λ. Και θα τα μετανιώσω. Πόση υποκρισία. Όποιος έχει τη καλή διάθεση ας μου πει : μήπως υπερβάλω και κάτι δεν κατάλαβα καλά ;
10
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
