ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να πω καταρχην πως δεν ειμαι κατα του διαζυγιου, ενιοτε ειναι μονοδρομος κ λυση. Δε μας λες ομως λεπτομερειες της ζωης σου μες στην οικογενεια. Το "δεν την αγαπω" μου χτυπαει ασχημα βεβαια... Ειναι αραγε δικο σου θεμα ή απορροια της δικης της συμπεριφορας? Απλα να πω κατι τελευταιο ως εγγαμη κ εγω...η σχεση του ζευγαριου περναει συχνα κριση τα πρωτα χρονια του μωρου, αλλα αυτο μπορει να αλλαξει καθως το μωρο μεγαλωνει κ δε χρειαζεται τοση φροντιδα (πανες, ταϊσμα, νυχτερινες αφυπνισεις κλπ).

Να χωρίσετε πολιτισμένα.

Να μη μπερδεύεις τον ρόλο του γονέα με του συζύγου και να μην μπερδέψετε το παιδάκι σας σε όλο αυτό. Στα υπόλοιπα, προτείνω να στείλεις την ερώτηση στη στήλη της Α, μπα; αν καίγεσαι να πάρεις ιντερνετική γνώμη. Πάντως είναι πολύ σημαντικό ασχέτως με το τι θα κάνεις με τη γυναίκα σου, αφού υπάρχει παιδί στη μέση, να κάνετε διαλόγους μαζί.

Χωρις αγαπη δεν υφισταται οικογενεια.

Σύμβουλο γάμου.

Πρώτο βήμα: συζήτηση και προσπάθεια αν μπορεί να ξαναθερμανει η σχέση σας. Αν δεν έχετε τη διάθεση ή είστε σιγουροι πως δεν αλλάζει η κατάσταση καλύτερο ένα διαζύγιο. Το επιχείρημα " για το παιδί" είναι ότι χειρότερο μπορείτε να κάνετε για το παιδί. Και αυτό το λέω σχεδόν πάντα. Αν το παιδί βλέπει απουσία αγαπης που έχει ως συνέπεια τσακωμούς και νεύρα να ανακαλύψει πιθανα κέρατα γονεων χειρότερα θα νιώθει, όπως και αν βλέπω δυστυχισμένους γονεις. Να μιλήσεις με τη μητέρα μπορεί και εκείνη να θέλει διαζυγιο , αν έχετε διάθεση για επικοινωνία και να μεγαλώσετε μαζί το παιδί και να μην απουσιάσει κάνεις από τη ζωή του τότε είναι το καλύτερο. Απλώς η μητέρα έχει αυτή τη διάθεση ; Αυτό πρέπει να διαπιστώσεις.

Ίσως έγιναν όλα πολύ γρήγορα και χάθηκε και η μαγεία μαζί. Το ότι χωρίζει ένα ζευγάρι δε σημαίνει ότι χωρίζεις και ως γονιός. Εάν πραγματικά δεν είστε καλά και δεν υπάρχει τρόπος να ερωτευτείτε πάλι καλύτερα να μη βασανίζετε ο ένας τον άλλον. Κρίμα να τσακωθείτε έντονα και να φτάσετε μέχρι απιστία. Νομίζω κι εσείς ξέρετε τι πρέπει να κάνετε απλά δε τολμάτε και δεν το παραδέχεστε