Αχ να σου πω κάτι όσο και αν πονάει. Βαρέθηκε. Δε ξέρω τι. Την απόσταση,εσένα; Αλλά βαρέθηκε. Δε θέλει άλλο. Ίσως δε θέλει εσένα αλλο. Ίσως την κατάσταση. Εγώ αυτά τα κλάματα τα ακούω βερεσε. Τι ίδιο με σένα θα σκεφτόταν και αυτός "Μα πώς θα αντέξω χωρίς αυτήν; Άντε ένας χρόνος ακόμη και μετά μαζί". Αλλά δεν το έκανε. Εμένα με χώρισε λίγους ΜΗΝΕΣ πριν μείνουμε μαζί με δικαιολογία την απόσταση. Απλά του πέρασε μου είπε εν καιρώ. Δικαιολογίες του κ@λου τα υπόλοιπα. Όποιος θέλει προσπαθεί. Δε μιλάω για απόσταση Αμερική-Γαλατσι. Και μιλάω πάλι εκ πείρας. Έχω χωρίσει και γω κάποιον τάχα λόγω απόστασης ενώ απλά είχα βαρεθεί και δε μπορούσα να το ξεστομίσω. Ναι,άμα ήθελα μπορούσα. Όπως μπορείς και εσύ. Αλλά δεν ήθελα, όπως τώρα δε θέλει και ο φίλος σου. Δεν έχει δε μπορώ, έχει δε θελω. Όλα τα άλλα είναι λόγια για να μην πάρουμε την ευθύνη ότι ένας άνθρωπος υποφέρει εξαιτίας μας. Μακάρι να είναι αλλιώς τα πράγματα με εσάς, αλλά η ιστορία έτσι πάει συνήθως.
2.7.2018 | 03:47
Σχέση από απόσταση
Ενάμιση χρόνο Αθήνα Πάτρα, ενάμιση χρόνο με καθημερινα τηλέφωνα και μυνήματα και βντεοκλησεις. Δύο φορές το μήνα μαζί και πηγαινέλα τα χιλιόμετρα. 6 μερες μαζι 24 χώρια. Και ξαφνικά από το πουθενά μου λέει οτι δεν αντέχει άλλο να με θέλει και να μην με έχει, ότι είναι πολύ ψυχοφθόρο και δεν το μπορεί. Να κλαίμε αγκαλιά και να μην μπορώ να καταλάβω πως φτάσαμε εδώ. Χωρίς τσακωμούς, χωρίς ζήλιες, χωρίς εντάσεις. Νόμιζα ότι είχα βρει έναν άνθρωπο που επικοινωνουσα τέλεια. Έναν χρόνο ακόμα υπομονή και μετά θα έρθει Αθήνα. Δεν μπορώ να τον αφήσω, δεν αντέχω να τον αφήσω, πιο πολύ πονάει το να μην τον έχω καθόλου παρά η απόσταση. Τι να κάνω;
2
