ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

'Οσα χρόνια ζω, λίγο πάνω απο τα 30, κανείς μα κανείς άνδρας δεν με έχει διεκδικήσει. Να με κυνηγήσει, να νιώσω οτι κάποιος με διεκδικεί. Δεν λέω να τον φτύνω αλλά αυτός να τρέχει πίσω μου, δεν το θέλω αυτό και δεν μου αρέσει οπότε αν κάποιος άνδρας δεν με ενδιαφέρει του το κόβω μαχαίρι. Αλλά ακόμα και με κάποιον να βγαίνω, δεν νιώθω να υπάρχει η διεκδίκηση, ίσως επειδή δεν χρειάζεται να κάνει κάτι απο την στιγμή που βγαίνω μαζί του.Το αποτέλεσμα είναι να διεκδικώ εγω τις περισσότερες φορές, για να μην πω όλες, κάποιον άνδρα που με ενδιαφέρει ή ακόμα και με αυτόν που βγαίνω.Φυσικά υπάρχει και άλλο θέμα, απο την στιγμή που δεν νιώθω αυτήν την διεκδίκηση που θέλω, να αγριεύω και να μην νιώθω θηλυκή δηλ. να ντύνομαι αγορίστικα με έντονο μακιγιάζ σαν ροκ τύπος επειδή νιώθω εγω ο άνδρας της υπόθεσης, και σχεδόν ποτέ με φορέματα ή να γίνω λίγο κοριτσάκι. Να πληρώνω πάντα εγω τα έξοδά μου σε ένα καφέ ή φαγητό και να μην δέχομαι κέρασμα ή να πηγαίνω στο ραντεβού μόνη μου χωρίς να θέλω να έρθει να με πάρει απο το σπίτι.Τώρα τι σημαίνει διεκδίκηση για μένα. Το να προτείνει ο άλλος να κάνουμε πράγματα μαζί και γενικά θέλει να ασχολούμαι μαζί του δηλ. να διεκδικεί τον χρόνο μου και το μυαλό μου. Να μου δείχνει οτι του αρέσω σαν κοπέλα και να με διεκδικεί ερωτικά. Το να κάνει κινήσεις προς εμένα και να μην είναι σε μια κατάσταση ζεν χωρίς να φοβάται οτι μπορεί να με χάσει απο κάποιον άλλον, αλλά να με θεωρεί σιγουράκι του ή οτι κανείς άνδρας δεν πρόκειται να με πλησιάσει...Το να θέλεις κάποιον και να κάνεις οτι περνάει απο το χέρι σου για να μην τον κερδίσει κανείς άλλος. Αυτό! Αλλά μάλλον με έχουν όλοι για σιγουράκι. Εν ολίγοις, χεσμένη :-/