ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτόν τον τρόπο σκέψης πραγματικά δεν τον καταλαβαίνω.Γιατί πρέπει να κάνουμε όλοι κάτι "σημαντικό"?Κάποιοι απλά θέλουν να περνάνε την ώρα τους ευχάριστα και αυτό.Τίποτα άλλο.Ούτε να ανέβουν τα Ιμαλάια,ούτε να πάνε στον Άρη ούτε να πάρουν το Νόμπελ.Ποιο ακριβώς το πρόβλημα?Και γιατί θα πρέπει να ζούμε μέσα στο άγχος να κάνουμε κάτι ουάου στη ζωή μας?Και στην τελική που στα σκατά είναι το ελληνικό ερωτηματικό στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή?Πατάω shift και όλα τα σύμβολα και δεν το βρίσκω.

Όταν κάποιος είναι ταλαιπωρημένος ψυχολογικά για σοβαρούς λόγους, φυσικό επακόλουθο είναι να νιώθει κουρασμένος μέσα του και να υπάρχει αντίκτυπο στο σώμα του. Και γω διανύω τη τρίτη δεκαετία της ζωής μου και από τα πολλά χτυπήματα που έχω υποστεί, πολλές φορές νιώθω ηλικιωμένη. Δεν είναι ότι δεν υπάρχει θέληση να κάνεις καινούργια πράματα είναι ότι κάποιες φορές λυγίζεις και νιώθεις απλά ότι μόνο ζεις χωρίς κάποιο σκοπό και φως στη ζωή.

Σε γενικές γραμμές δεν έχεις άδικο.Σκέψου όμως ότι οι 30-40 διανύουν τα πιο απαιτητικά και παραγωγικά χρόνια της ζωής τους, είναι αυτοί με τις περισσότερες υποχρεώσεις (δουλειά, έξοδα, οικογένεια, σχέσεις κλπ), ενώ οι συνθήκες ειδικά στη χώρα μας δεν είναι οι ευνοϊκότερες...Η εργασία σπανίως είναι (μόνο) 8ωρη, τα χρήματα σπανίως ανάλογα του κόπου, οι συνθήκες και η ψυχολογία σπανίως καλές, λόγω των παραπάνω.Οι 70ρηδες έχουν συνταξιοδοτηθεί και δεν έχουν εργασιακά άγχη, αρκετοί διατηρούν ένα νορμάλ επίπεδο σύνταξης ακόμα και μετά τα πετσοκόμματα και είναι πολύ καλό να γεμίζουν τις άδειες μέρες με ένα χόμπυ/δραστηριότητα.

Ξεκίνα, βάρα. Καλά θα περάσουμε :)