Είχα κι εγώ μια γιαγιά, μητέρα της μητέρας μου. Πέθανε πριν από 8 χρόνια. Είχαμε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση γιατί με πρόσεχε τα πρώτα χρόνια της ζωής μου όταν δούλευαν οι γονείς μου. Την αγαπούσα πολύ και της είχα μεγάλη αδυναμία.Όταν πέθανε ο πόνος ηταν αβάσταχτος κι ακόμα είναι μερικές φορές. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι ήμουνα κοντά της όταν ζούσε. Στάσου πλάι της, αγαπα την απεριόριστα και δειξτης το με κάθε τρόπο.
24.7.2018 | 22:23
Γιαγια
Την αγαπάω όσο τίποτα στον κόσμο. Ποτέ δεν είχα με τη μαμα μου τη σχέση που έχω μαζί της.Ηταν η συμμαχος μου , το στήριγμα μου, το καταφύγιο μου,ο άνθρωπος που με έκανε να νιώθω ότι όλα θα πάνε καλα.Έχει Αλτσχάιμερ τώρα και έπαθε πριν λίγες μέρες ένα ελαφρύ εγκεφαλικό. Χάνει τις δυνάμεις της, χάνει λίγο λίγο από τη ζωή και τον εαυτό της. Προσπαθώ να το εκλογικευσω,να μην είμαι αχάριστη,να σκέφτομαι ότι έζησε μια όμορφη ζωή που φυσιολογικά φτάνει στη δύση της. Δεν μπορώ όμως. Κάθε φορά που θυμάμαι τις παλιές στιγμές που ζήσαμε μαζί και την ακούω τώρα να μου μιλάει σα χαμένη, σαν να είναι μια άλλη,αρχίζω να κλαίω. Ντρέπομαι που θα το πω, αλλά δεν έχω καν το κουράγιο να την επισκεφτομαι συχνά γιατί μετά για 1-2 μέρες νιώθω χάλια. Βλέπω όλα αυτά που συνέβησαν στην Αθήνα με τις πυρκαγιές από προχθές, πόσοι νέοι άνθρωποι χάθηκαν και σκέφτομαι ότι υπεραντιδραω και ότι άλλοι έχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα. Την αγαπάω όμως τόσο πολύ, με διαλύει το να τη βλέπω σε αυτή την κατάσταση...
2
