Κοίτα, δύο τινά συμβαίνουν: είναι όλοι τους γελοίοι που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, ή για όλους δεν μπορούσες να είσαι σύντροφος. Όπως αντιλαμβάνεσαι, μάλλον αυτά τα δύο τινά είναι ένα στην ουσία: δεν μπορούσαν να είναι μαζί σου γιατί αξίζαν κάτι άλλο και αυτό πήραν στο τέλος.
26.7.2018 | 01:43
Παράπονο
Με όλους τους άντρες, που πέρασαν από την ζωή μου, υπήρξα πρωτίστως φίλη. Επεδίωκα τις ισότιμες σχέσεις χωρίς καταπίεση και δεν έκανα ποτέ καμμία "συναλλαγή" με κανέναν. Δεν ζήτησα τίποτα, δεν πίεσα ποτέ για γάμο ή παιδί ή για οτιδήποτε άλλο. Σεβόμουν πάντα τον προσωπικό χρόνο και χώρο του άλλου, δεν έψαξα ποτέ κινητά, δεν παρακολούθησα ποτέ κανέναν, δεν απαγόρευσα τίποτα σε κανέναν. Όλα τα έλυνα με τον διάλογο και δεν προκαλούσα ποτέ σκηνές ή καβγάδες. Δούλευα από τα 20, σπούδασα, ξανασπούδασα και πάντα ήμουν ανεξάρτητη. Δεν καπέλωσα όμως ποτέ κανέναν και πάντα ήξερα πότε να είμαι γυναίκα και πότε φίλη. Ερωτεύτηκα και μετακίνησα βουνά για εκείνους τους έρωτες.Και όμως, κανείς από αυτούς δεν θέλησε να προχωρήσει την ζωή του μαζί μου. Παντρεύτηκαν στην συνέχεια γυναίκες καταπιεστικές, κτητικές, που δεν τους άφηναν στιγμή μόνους, που αποφάσιζαν για όλα. Όλα όσα χλευάζαμε παρέα κάποτε και λέγαμε ότι ποτέ δεν θα γίνουμε έτσι, τα έκαναν με το παραπάνω. Μάθαινα από άλλους ή από τους ίδιους πόσο υπέφεραν και πόσο δυστυχισμένοι είναι. Ένας από αυτούς βρίσκεται στην ζωή μου τον τελευταίο καιρό, με το πρόσχημα της φιλίας και της "αδελφής ψυχής", που είμαι για αυτόν.Και απόψε αναβλύζει από μέσα μου ένα τόσο μεγάλο παράπονο, με πλημμυρίζει ένα συναίσθημα αποτυχίας και απαξίωσης.Νοιώθω ένα μηδενικό, ένα σκουπίδι.
6
