Τόσο καλά που να μπορείς να βρεθείς μόνος σου σε ένα δωμάτιο και να μην κατηγορησεις τον εαυτό σου για τη μοναξιά σου,τόσο καλά που να του μιλάς όλη μέρα και να νιώθεις ότι δε χρειάζεται να μιλήσεις με κανέναν άλλο άνθρωπο αν αυτός δεν έχει κάτι ωφέλιμο για την ψυχή σου να σου πει.Τοσο καλά που να μην τον κατηγορείς για τις επιλογές του αλλά απεναντιας να αναγνωριζεις πως έκανες ότι καλύτερο μπορούσες τη κάθε σημαντική σου στιγμή,πως ακόμα και αν εκτιμησες λάθος ανθρώπους και καταστάσεις αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει αλλά μπορεί να γίνει ένα μάθημα για την αυτόβελτιωση σου.Τον δρόμο τον βαδιζεις μοναχός σου,βάλε στον δρόμο σου ανθρώπους που νιώθουν ακριβώς το ίδιο, χωρίς πολλά πολλά, για ένα άγγιγμα, για μια συναισθηση πως είμαστε μαζί επειδή μάθαμε να πορευομαστε μόνοι,απλωνοντας το χέρι πρώτα στο είδωλο του εαυτού μας και μετά σε όποιον σιωπηλα μας ακολουθεί.
6.8.2018 | 00:34
Σκέψεις....
Πόσο δύσκολο είναι κάνεις να μάθει τον ίδιο του το εαυτό ... Να βρει τι πραγματικά θελει.... Να μπορει να δώσει εξήγηση στις επιλογές του....γιατι είμαστε οι επιλογές μας...γιατί έχουμε την ιδέα ότι κάποιος άλλος πρέπει να βγαλει τον καλό μας εαυτό ή να μας συμπληρώσει ...ο κάθε άνθρωπος είναι ένας ολόκληρος κόσμος ....πόσο καλά θα πρέπει να τα εχεις με τον δικό σου κόσμο ώστε να κάνεις χώρο και για κάποιον άλλον κοντά σου....
2
