Κατ'αρχάς, πες στους δικούς σου όλη την αλήθεια, και για το περιστατικό με τη δουλειά στο σερβίρισμα και για τα άγχη και την κακή σου ψυχολογία.Είναι σημαντικό να γνωρίζουν και να καταλάβουν τι σου συμβαίνει και για να σε βοηθήσουν, αλλά και για να μη νομίσουν ότι δεν ψάχνεις λόγω τεμπελιάς.Αφού μάλιστα λες ότι ο πατέρας σου μεγάλωσε δουλεύοντας από πολύ νωρίς, θα έχει σημασία γι'αυτόν η νοοτροπία απέναντι στη δουλειά.Μετά από αυτό, θα μπορέσεις να είσαι πιο άνετος, πιστεύω θα σου έχει φύγει ένα βάρος και θα έχεις το χρόνο και την άνεση να ψάξεις ένα εργασιακό περιβάλλον που σου ταιριάζει.Έχοντας δουλέψει από τα 18, έχω να σου πω σύμφωνα με την εμπειρία μου, ότι η δουλειά από νωρίς κάνει καλό σε πολλά μέτωπα:1) Στην εξέλιξή σου όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά ως χαρακτήρα και σε γνώσεις. Αποκτάς εμπειρία στο να διαχειρίζεσαι καθημερινές καταστάσεις, να επικοινωνείς σωστά με κόσμο σε διάφορες περιπτώσεις και μαθαίνεις κάθε είδους νέα πράγματα.2) Λόγω αυτών, βοηθάει στην αυτοπεποίθησή σου. Άλλος ένας παράγοντας που ανεβάζει την αυτοπεποίθηση και την πίστη στον εαυτό σου είναι το γεγονός ότι τα χρήματα και οποιαδήποτε αναγνώριση τα κερδίζεις εσύ με το σπαθί σου.3) Πρακτικά, στο βιογραφικό, καθώς αρχίζεις να αποκτάς εμπειρία.Φυσικά, όλα αυτά σε περιβάλλοντα που είναι από σχετικά νορμάλ, έως κάλα/πολύ καλά. Αλλά εσύ μην απογοητευτείς αν δε βρεις το τέλειο. Αρκεί να υπάρχει σωστή ανθρώπινη αντιμετώπιση και σε ό,τι αφορά τα άλλα θα δεις τι σου ταιριάζει.Εύχομαι καλή επιτυχία, δύναμη και καλή τύχη!
7.8.2018 | 18:08
Δουλειά
Πέρυσι τέτοια εποχή είχα πιάσει την πρώτη μου δουλειά σε μία καφετέρια σερβιτόρος,"δοκιμαστικά" μιας και δεν είχα καμία προϋπηρεσία.Κάθησα τρεις μέρες,μετά με έδιωξε κατά κάποιο τρόπο ο ιδιοκτήτης όχι επειδή έκανα κάτι κακό αλλά ήθελε κάποιον έμπειρο με προϋπηρεσία.Εγώ ήμουν σχετικά "αργός" αλλά τι κάνουμε πρώτη φορά έπιανα δίσκο στα χέρια μου.Εμένα με πήρε μόνο και μόνο επειδή του το ζήτησε ο πατέρας μου που είναι γνωστοί και ήθελε να βγάλει την "υποχρέωση".Το θέμα είναι ότι αυτές τις τρεις μέρες και ενώ προσπαθούσα να μάθω λίγο καλύτερα τη δουλειά είχα μία σερβιτόρα-"συνάδελφο" του μαγαζιού η οποία όχι μόνο δε βοηθούσε αλλά με ξεφτίλιζε μπροστά στον κόσμο με το παραμικρό λάθος που έκανα (δε θα μπω σε λεπτομέριες..).Όλο αυτό με έρηξε πολύ ψυχολογικά..Γενικά είμαι άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση,δεν πατάω γέρα στα πόδια μου και κάθε φορά που μπαίνω σε καινουργιες καταστάσεις (όπως αυτό με τη δουλειά) είμαι αρκετά σφιγμένος και χωρίς πολύ θάρρος και αυτό φαίνεται και στους υπόλοιπους.Αργότερα βέβαια όταν συνηθήσω το περιβάλλον είμαι αρκετά καλύτερα..Φέτος δεν έχω κάνει κάποια προσπάθεια να βρω κάτι έστω και προσωρινό γιατί κατάλαβα ότι δεν είμαι έτοιμος κατά κάποιο τρόπο.Θέλω πρώτα να τα βρω με τον εαυτό μου και να αποκτήσω αυτοπεποίθηση και μετά να μπω και στο τρυπάκι της δουλειάς.Οι γονείς μου οι οποίοι εννοείται δε ξέρουν τίποτα απ'ολα αυτά με ωθούν στο να βρω κάποια δουλειά έστω και με μερική απασχόληση αλλά εγώ βρίσκω δικαιολογίες,ότι θέλω να τελειώσω τη σχολή πρώτα και μετά,ότι ψάχνω αλλά δε βρίσκω κάτι κλπ.Μια χαρά τα βγάζουμε πέρα και χωρίς να δουλεύω αλλά μου το λένε κυρίως για να αρχίσω να βγάζω ένα χαρτζιλίκι,να δω πως βγαίνουν τα λεφτά (να σημειώσω ότι ο πατέρας μου δουλεύει απο τα 16 και γι αυτό είναι αυτής της νοοτροπίας.υπήρχε αναγκη βεβαια..).Τι μου προτείνεται να κάνω;;Να βρω δουλειά και να το παλέψω ή να ασχοληθώ να καλυτερέψω τον εαυτό μου ώστε να είμαι δυνατός να αντιμετωπίσω τέτοιες καταστάσεις στο μέλλον;Α 21
4
