Aπό τη μία σε καταλαβαίνω, έχω περάσει την φάση που με θεωρούσα κακάσχημη και έτσι αν κάποιος με φλέρταρε (δεν το καταλάβαινα στην ώρα του εννοείται) αναρωτιόμουν ότι είναι απελπισμένος, ενώ η αλήθεια είναι ότι ήταν μια χαρά παιδιά. Εϊχα πειστεί ότι είμαι απίστευτα χοντρή (μ' αυτή την λέξη και άλλες χειρότερες), ότι οι πόροι μου φαίνονται χιλιόμετρα μακριά και κάποιες φορές δεν ήθελα να βγω από το σπίτι μου γιατί νόμιζα ότι το πρόσωπό μου είναι μια μύτη, μια τεράστια μύτη και ένας θεός ξέρει πόσο ντρεπόμουν και γι' αυτό παστωνόμουν φουλ. Μετά, όπως έχω πει ξανά, έκοψα το ανάγνωσμα γυναικείων πεδιοδικών και ειδικά εκείνων της μόδας, που τα υπέροχα κορίτσια -έφηβες ή λίγο μεγαλύτερες- μου υπενθύμιζαν, πως δεν είμαι και πως δεν θα γίνω ποτέ. Το πρόβλημά σου, σίγουρα δεν είναι ένα φλερτ, που όμορφα είναι (εκτός κι αν καταλήγουν σε παρενόχληση της όποιας μορφής) αλλά η αυτοαντίληψή σου. Δεν ξέρω γιατί εστιάζεις μ΄αυτόν τον τρόπο πάνω σου αλλά καλό είναι να το βρεις και να σε δεις πιο αντικειμενικά και λίγο πιο ουσιαστικά. Πιο πολύ πάντως, μοιάζεις αποφασισμένη να μην ρισκάρεις να φας τα μούτρα σου (που το παθαίνουν όλοι ανεξαιρέτως εμφάνισης) και το να είσαι άσχημη και να μη σε θέλει κανείς, είναι βολικό γιατί μια ζωή χωρίς εκπλήξεις όσο ανιαρή κι αν είναι, είναι ήρεμη. Υ.Γ. ΤΟ άσχημο ή το όμορφο είναι σχετικό, ο καθένας μπορεί να νιώσει έλξη απ' οποιονδήποτε.
24.8.2018 | 02:16
Το δήθεν.
Βγήκα μια βόλτα σήμερα το βράδυ έτσι απλά να περπατήσω και να σκεφτώ κάτι δικά μου μιας που έχει δροσιά και εγώ δεν είμαι στα καλά μου. Έχει σημασία ότι να γράψω ότι φορούσα ένα τζιν του στυλ '60s (αυτά που πουλάνε στο pull and bear για όσες ξερετε) με ένα απλουστατο λευκό T shirt με μια στάμπα ροζ σκυλου στη πλατη. Έχει μεγάλη σημασία να γράψω επίσης ότι δεν έχω ωραίο σώμα πλέον, μιας και δεν γυμναζομαι εδω και χρονια, έχω πολύ πεσμένο πισινό, ψωμάκια ολοφάνερα, μικρό στήθος και άσχημο πρόσωπο. (Με μεγάλη μύτη! Δεν ντρέπομαι όμως και πιάνω τα μαλλιά μου αλογοουρά !!). Έχει μεγάλη σημασία να πω ότι εν τέλει, είμαι σίγουρα άσχημη, με αντικειμενοκοτατα κριτήρια μιας και ποτέ δεν είχα τρελές κατακτησεις όμως πλέον δεν με ενδιαφέρει το θέμα.Όμως στο δρόμο σταμάτησε ένας με ένα μηχανάκι, γύρω στα 39, και ξεκίνησε "τοσογλυκιακοπελα και περπατάς μόνη σου πως σε λένε/από μακριά φαίνεσαι ωραία/θα μου πεις το όνομα σου". Του έγνεψα ξινισμενα να την κάνει γιατί καμία όρεξη δεν είχα. Μου την σπάνε κάτι άντρες που κάνουν φλερτ έτσι απλά για να το κάνουν. Τι ήθελε αυτός τώρα και τι είδους επιβεβαίωση μπορεί να αντλεί μόνο και μόνο να πει δύο λόγια σε μια γυναίκα ό,τι να ναι. Δηλαδή γιατί να πιάσει την κουβέντα έτσι σε μια τυχαία, καθόλου καλλονή, τι θα κερδίσει από αυτό; Να Μουν κάποια όντως γλυκούλα, να πω εντάξει. Αφού το ξέρω ότι δεν. Η φάτσα μου δεν. Λοιπόν; Δεν την παλεύουν ορισμένοι άντρες καθόλου. Προσωπικά δεν θα μιλούσα ποτέ σε κάποιον τυχαίο άσχημο άντρα μόνο και μόνο για να...; Τι να το κάνω αν όντως δεν μου αρεσει; Ενώ οι άντρες είναι πολύ διαφορετικοί. Μερικοί το έχουν πατέντα να την πέφτουν σε άσχημες, θεωρώντας ότι θα τσιμπήσουμε επειδή τι; επειδή "λογικά" θα είμαστε απελπισμένες ξέρω γω; Όχι φίλοι μου. Να πηγαίνετε και να την πέφτετε σε αυτές που ειλικρινά σας αρέσουν και εμάς να μην ενοχλείτε καθόλου. Η ζωή είναι ωραία όταν έχεις κάποιον που πραγματικά θέλεις και πραγματικά πιστεύεις ότι αξίζει. Οι άσχημες δεν υπάρχουμε για να καλύπτουμε τρύπες και τις αποτυχίες.
17
