ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συγγνώμη για το εκτενές κείμενο που ακολουθεί. Λοιπόν παιδιά έχω μια αδερφή μεγαλύτερη μου κατά 1 χρόνο. Ωστόσο έχω την εντύπωση πως μάλλον πρόκειται για έναν ανελέητο εχθρό, παρά για συγγενή/οικογένεια μου. Τι να πρωτοπώ καλέ...; Ότι από μικρές που ήμασταν με σκότωνε στο ξύλο και με δάγκωνε, επειδή ως μικρότερη εγώ δεν ήξερα να της πω κάποιο παραμύθι; Ότι μεγαλώνοντας μου έλεγε πως ίσως σκοτωθώ σε τροχαίο και δεν κάνω οικογένεια δική μου στο μέλλον; Καλά στο σχολείο δεν το συζητώ. Έβγαζε ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΙ γιατί ήμουν πιο επιμελής μαθήτρια από εκείνη, έκανε τον κακό χαμό όταν κάποτε μας έγραψαν και τις δυο μας για καλοκαιρινό μάθημα Αγγλικών οι γονείς μας!Και καλά εγώ να μην κάνω καλοκαιρινά και να μείνω πίσω στην τάξη. Έλεγε μπροστά σε όλα τα παιδιά ότι οι γονείς μας αγαπούν περισσότερο εμένα και όχι εκείνη, ενώ δεν καταλάβαινε πως οι μεταξύ τους εντάσεις προέρχονταν από τη γενική αλλοπρόσαλη συμπεριφορά της και ότι εγώ που ήμουν ήσυχη ήταν λογικό να μη με μαλώνουν. Σαφέστατα στα χρονια των σπουδών δεν πραγματοποιήθηκε η επιθυμία της να μην περάσω κάπου. Όσο θυμάμαι το "μην είσαι τόσο σίγουρη ότι θα περάσεις". Η κακία επεκτείνεται και σε άλλα συμβάντα. Π.χ. μια φορά έβαλα χόρτα να φάω και πετάχτηκα προς στιγμήν να κλειδώσω. Μόλις γύρισα είχε ανακατέψει τα χόρτα με τρίχες από τα μαλλιά της. Ή είχε κολλήσει ακαθαρσίες στο πίσω μέρος της πετσέτας που σκουπίζω τα χέρια μου. Όντας και οι δυο μας πια στην αρχή των πρώτων "άντα" συνεχίζει και επαυξάνει ακάθεκτη. Έχει 9 μήνες να μου μιλήσει για λόγους που δεν εξηγεί ούτε στους γονείς μας. Απλώς ξύπνησε μια ωραία πρωία έχοντας αποφασίσει να κόψει καλημέρες, καληνύχτες κ.λπ. Υπογράμμιζε θεωρητικά και υπογραμμίζει πρακτικά ότι είμαι διπρόσωπη, ότι προσποιούμενη την καλή εκμεταλλεύομαι την καλοσύνη των γονιών μου για να προωθώ τους σκοπούς μου και ότι "έχω την εύνοια". Την προηγούμενη χρονιά δεν ήμουν καλά στα επαγγελματικά μου δυστυχώς και της το είχα πει. Η αντίδραση της εξέφραζε ικανοποίηση και το μόνο που σχολίασε ήταν ότι εγώ έβγαζα πολλά λεφτά, ενώ εκείνη έβγαζε λίγα και δαπανούσε αρκετά στα μεταφορικά.Θεωρώ ότι έχει τεράστιο πρόβλημα και χρειάζεται άμεσα ψυχολόγο. Το λέω και στη μητέρα μου συμπληρώνοντας πως έπρεπε από μικρή να την είχαν πάει εφόσον παρουσίαζε τέτοια δείγματα συμπεριφοράς. Μου απαντάει απλώς ότι δεν είναι άρρωστη και πως πρόκειται για ιδιοτροπία του χαρακτήρα της.Υ.Γ. Δεν είναι η πρώτη φορά που κόβει μαχαίρι να μου μιλάει. Το έχει ξανακάνει άπειρες φορές.Σας ζητώ και πάλι συγγνώμη για την έκταση του κειμένου, αλλά έχω φρίξει και με ενοχλεί αφάνταστα πια η συμβίωση μαζί της. Μη σας τύχει παιδιά! Υγιαίνετε!