ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω σχεση με καποιον 1 χρονο μενουμε μαζι απο την αρχη. Ειναι κλειστος τυπος ετσι και αλλιως. Στο διαστημα που ειμαστε μαζι δεν εχει νευριασει ποτε μαζι μου. Δεν τον εχει ενοχλησει το παραμικρο. Οταν τσακωθω μαζι του ο αποτερος σκοπος του ειναι απλα να σταματησουμε να τσακωνομαστε και καταληγουμε στο "ναι αγαπη μου εχεις δικιο. θα τα διορθωσω ολα" . Παρολο που φαινομενικα μου φερεται αψογα ειναι απλα τελειος στα καθημερινα πραγματα , νιωθω οτι χανουμε την ουσια στα απλα.Πνιγομαι. Νιωθω οτι δεν γνωριζω τον ανθρωπο που εχω απεναντι μου. Οταν βλεπω πως δεν ειναι καλα του λεω τι εχεις μου λεει τιποτα ή οτι ειναι κουρασμενος. Εχω κουραστει να μυριζω τα νυχια μου για το τι μπορει να του συμβαινει. Σε αντιθεση με αυτον που θελει να μαθαινει τα παντα. Θελει να ξερει ανα πασα ωρα τι σκεφτομαι που ειμαι και τι αισθανομαι. Ειναι αδικο. Ξεγυμνωνομαι μπροστα του. Του λεω για καθε σκοτεινη μου πλευρα καθε φοβο και ανησυχια μου και αυτος με ξεπεταει με 2 μαλακιες που θα μου πει για την παρτη του. Απο την αλλη πεισμωνω και αλλαζω τακτικη.Του λεω πως δεν εχω τιποτα και πως δεν θελω να συζητησω μαζι του. Και τρελαινετε. Κανει τα παντα μεχρι να του μιλησω τελικα. Γιατι εγω εχω την αναγκη να μοιραστω μαζι του ολα οσα σκεφτομαι. Αυτος δεν εχει αυτη την αναγκη; Αντεχει να κραταει μεσα του ολα τα αρνητικα;Εγω δεν θα του πω σ αγαπω καθε μερα οπως αυτος ουτε οτι ειμαι χαρουμενη που τον εχω στην ζωη μου.Δεν θα τρεξω να ετοιμασω πρωινο οταν ξυπνησω οπως αυτος ουτε θα τον φιλησω αν δεν εχω διαθεση να το κανω. Και αυτο ειναι το δικο του οπλο να παιρνει αυτο που θελει. Με το να φερεται σαν αψογος συντροφος για να κουκουλωθει το προβλημα. Δε ξερω τι να κανω. Αν παλι του πω τι με ενοχλει ειναι σαν να του δινω ετοιμες απαντησεις να μου πει αυτο που θελω να ακουσω για να ηρεμησουν τα πνευματα. Η αποψη μου ειναι και δικη του αποψη. Οτι πω εγω ειναι το σωστο. Οτι αποφασισω αυτο θα γινει. Αλλα με τη καλα δουλεμενη του τακτικη θα γινει αυτο που θελει αυτος στην τελικη.Περνανε διαφορα απο το μυαλο μου. Εχω αμφιβολιες αν αυτος ο αντρας μ αγαπαει πραγματικα τελικα. Καποιος που μας ξερει σαν ζευγαρι θα ελεγε πως ειμαι τρελη και πως δεν γινεται αυτος ο αντρας να μην ειναι τρελος για σενα. Ειναι αυτο που νιωθω. Νομιζω οτι μια μερα θα κανει ενα μπαμ και δεν θα αναγνωριζω αυτον που ειναι διπλα μου.Δεν ξερω πως να τον χειριστω. θελω να προσπαθησω να φτιαξουμε τα πραγματα. Θελω τις συμβουλες σας.