ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

διάβασα "θα τα πω εδώ και όχι σε εσένα επειδή και να στα πω δε θα τα καταλάβεις" και έπαθα σοκ. Με έχουν "χαστουκίσει" και εμένα με τον ίδιο τρόπο πριν δυο χρόνια. Άργησα πάρα πολύ να συνέρθω απομονώθηκα και πληγώθηκα απίστευτα. Ήταν ό,τι πιο απάνθρωπο έζησα μέχρι τώρα σε σχέση. Ακόμη δεν ξέρω που έφταιξα και τι προκάλεσε αυτό το ξέσπασμα. Έχω μαλώσει, έχω ανταλλάξει λόγια πικρά. Τίποτε δεν πόνεσε τόσο όσο αυτοί οι "τίτλοι τέλους" που (πιθανότατα) απευθυνόταν σε μένα μέσα από ένα φόρουμ που διάβαζαν εκτός από μένα και πλήθος άλλοι. Το ίδιο επιθετικό ύφος, η ίδια απαξίωση. "Επειδή και να στα πω δε θα καταλάβεις". Που σημαίνει ποτέ δεν τα είπε. Ποτέ δεν έδωσε την ευκαιρία σε αυτόν τον άνθρωπο να επανορθώσει, να καταλάβει καταρχήν ότι κάτι που λέει ή κάνει πληγώνει τον άλλον. Δεν μιλάνε, δεν σου το λένε αν κάτι τους πληγώνει και απλά σιωπούν. Τα μαζεύουν μέχρι που να σκάσουν και μετά εξαφανίζονται ή σε σχολάνε ξαφνικά με δυο λέξεις ή γράφοντας μερικές φράσεις οργής σε ένα φόρουμ σαν αυτό. Φράσεις οργής που στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τρέμουν και δεν μπορούν να αφιερώσουν μισή ώρα στον άνθρωπο για να μιλήσουν μαζί του, να του δώσουν την δυνατότητα να απολογηθεί. Πως το ξέρουν πως δεν θα "καταλάβει"; Μήπως δεν το ξέρουν, αλλά το λένε για να καλύψουν δικά τους άλυτα θέματα που τους εμποδίζουν να μιλήσουν και να πούνε ότι κάτι τους πείραξε; Δεν ξέρω τι τους εμποδίζει να λένε άμεσα αυτό που τους ενοχλεί αντί να υποφέρουν σιωπηλά, ίσως και οι ίδιοι να μην ξέρουν. Κανείς δεν ζητάει από κανέναν κάτι τέτοιο. Ξέρω όμως πως όταν υπάρχει έλλειψη ειλικρίνειας τα πάντα είναι καταδικασμένα από την αρχή. Δεν φταίει ο άλλος, ό,τι και να κάνει και κομμάτια να γίνει, δεν μπορεί να σώσει μόνος του απολύτως τίποτε. Μπορείς να κάνεις το ίδιο αστείο σε δέκα ανθρώπους, και να εισπράξεις δέκα διαφορετικές αντιδράσεις. Άλλος θα γελάσει, άλλος θα θυμώσει και κάποιος άλλος θα σιωπήσει ενώ μέσα του βράζει. Από τους τελευταίους είσαι μάλλον εσύ που έγραψες την εξομολόγηση που μου θύμισε τα δικά μου. Αν μπορούσα θα σε ρωτούσα τι έκανες για να καταλάβει ο άνθρωπος ότι σε πληγώνει. Θα σε ρωτούσα με ποιόν τρόπο σε έκανε "σκουπίδι", γιατί μετά από αυτό που έζησα ξέρω πως ο καθένας δίνει αυθαίρετα δικές του ερμηνείες επειδή μπορεί. Και το σημαντικότερο, τι θα είχε να μας πει αυτός ο άνθρωπος και πως νιώθει τώρα αν διάβασε τα όσα έγραψες. Θα συμφωνούσες στο να γράψει και αυτός πως το έζησε ο ίδιος; Εδώ, σε αυτό το φόρουμ όπως έκανες και εσύ. Στην δική μου την περίπτωση όποιος διάβασε το σχετικό ποστ θα σκέφτηκε πως ήμουν ένα τέρας. Δεν το συνέχισα όμως, γιατί σέβομαι τους ανθρώπους με τους οποίους σχετίζομαι και όλους τους ανθρώπους, και αν είχα να πω κάτι θα το έλεγα απευθείας στο πρόσωπο εκείνο. Δείξτε έλεος, μη χρησιμοποιείτε σελίδες στο διαδίκτυο που έχει πρόσβαση ο καθένας για να δικαιολογήσετε ένα σκληρό τέλος. Δεν είναι δυνατόν να τελειώνετε μια ιστορία και να μην είσαστε ικανοί να επικοινωνήσετε προσωπικά για μια τελευταία επαφή, δεν θα σας στοιχίσει τη ζωή σας. "Θα τα πω εδώ και όχι σε εσένα". Άνθρωπε, και να είχες κάποιο δίκιο (δεν μπορώ να ξέρω), το έχασες με τον τρόπο σου. Δεν ξέρω αν είσαι άντρας ή γυναίκα και ποια είναι η ηλικία σου. Αν αυτός ο άνθρωπος σε έκανε όντως σκουπίδι όπως λες, γιατί ήσουν μαζί του; Κάπου η ιστορία μπάζει νερά. Από που συμπέρανες πως τον ήθελες "περισσότερο", και τι σημαίνει ακριβώς αυτό; Ο καθένας αγαπάει με τον τρόπο του, δεν υπάρχει ζυγαριά για αυτά τα πράγματα. Ζητώ συγγνώμη αν είπα μια κουβέντα παραπάνω, τα θυμήθηκα ξαφνικά όλα και νόμιζα πως τα είχα ξεχάσει. Ποτέ δεν μου εξήγησε, ποτέ δεν μου έγραψε. Ότι έμεινε από την ιστορία μας ήταν ένα ποστ, σε ένα δημόσιο φόρουμ στο διαδίκτυο. Επειδή "και να μου τα έλεγε, δεν θα τα καταλάβαινα". Ακόμη πονάει.