Είναι απόλυτα κατανοητό να μην μπορείς να αποκοπείς εύκολα από μία σχέση πολλών ετών. Ακόμη και να βλέπεις τα στραβά, τα λάθη, τις διαφωνίες, είναι αυτή η δύναμη της συνήθειας, που, ενώ ξέρεις ότι η απόφαση να χωρίσεις είναι μονόδρομος, σε κρατάει πίσω.Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω, είναι ότι, κατά την δική μου άποψη πάντα, θεωρώ απαραίτητη την συγκατοίκηση για ένα ζευγάρι πριν αποφασίσει να κάνει παιδιά.Όσα ζεις μέσα στο ίδιο σπίτι καθημερινά με τον σύντροφό σου, είναι αδύνατον να τα δεις όσο ζείτε χωριστά και απλά βρίσκεστε έξω. Όσα χρόνια και να είστε μαζί.Επιμένω στην συγκατοίκηση για να είναι σίγουροι αμφότεροι ότι, όσο και να τον αγαπούν, αποδέχονται τον άλλον έτσι όπως είναι. Στην καθημερινότητά του, στα απλά πράγματα. Η ανατροφή των παιδιών είναι η πιο απαιτητική δουλειά στον κόσμο.Φρόντισε, όταν την αναλάβεις με το καλό, για πατέρα των παιδιών σου να έχεις αποκτήσει έναν δυνατό σύμμαχο.
5.9.2018 | 20:26
ΑΔΙΕΞΟΔΟ...ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ
Θέλω τη γνώμη σας για κάτι πολύ σοβαρό. Πραγματικά όλα είναι μπερδεμένα στο μυαλό μου και θα ήθελα να διαβάσω τις γνώμες τρίτων. Έχω σχέση εδώ και έντεκα χρόνια. Εγώ είμαι 27 και εκείνος είναι 35 χρονών. Αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπάω πραγματικά και έχουμε περάσει πολλά μαζί. Ωστόσο έχουμε ένα βασικό πρόβλημα. Εγώ θέλω να κάνω οικογένεια ενώ εκείνος δηλώνει κατά του γάμου από την πρώτη μέρα που είμαστε μαζί. Δε με ένοιαζε τα πρώτα χρόνια διότι ήμουν μικρή και πίστευα ότι θα αλλάξει. Στα επτά χρόνια σχέσης το δήλωσα ξεκάθαρα ότι θέλω να κάνω οικογένεια και εκείνος αρνήθηκε. Τον χώρισα για αυτό το λόγο για οκτώ μήνες και μετά μου ζήτησε επανασύνδεση. Αγαπιόμασταν και συμφωνήσαμε να ξανά είμαστε μαζί, να είμαστε καλά και βλέπουμε αν γίνει κάτι παραπέρα....Από τότε περάσαν άλλα 4 χρόνια προσπαθώντας να τον μεταπείσω, πράγμα που δεν έγινε ποτέ. Είμαι σε αδιέξοδο. Νιώθω ότι μεγαλώνω και φεύγουν τα καλύτερα χρόνια προσπαθώντας να κάνω έναν άνθρωπο να θελήσει την οικογένεια. Έχω απογοητευτεί εντελώς. Δε θέλω πότε να γίνει κάτι με το ζόρι. Μου είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτώ ότι προτιμάει να χαλάσουμε αυτό που έχουμε για αυτό το λόγο. Έχω κάνει όλες τις προσπάθειες. Του πρότεινα έστω να συγκατοικήσουμε να προχωρήσουμε τη ζωή μας με αυτό τον τρόπο αλλά αρνήθηκε και αυτό. Θέλει απλά να έχουμε σχέση και ο καθένας να είναι σπίτι του. Μέχρι πότε όμως ;Πνίγομαι με όλη αυτή την άρνηση. Δεν έχω άλλη υπομονή να πείσω κανέναν για τίποτα. Από την άλλη τον αγαπώ τόσο πολύ και ξέρω ότι αν χωρίσουμε ξανά θα είναι οριστικό. Εκείνος δεν πρόκειται να με χωρίσει λέει ότι να μείνω όσο αντέχω. Δε ξέρω τι αντέχω..Να μείνω υπό αυτές τις συνθήκες ή να τον χάσω οριστικά. Και αν δεν μπορέσω πότε να ερωτευθώ τόσο αληθινά, αν δεν θελήσω να κάνω οικογένεια με κάποιον άλλον. Αξίζει να θυσιάσω αυτό που έχω για τον όνειρο μου να γίνω μητέρα μια μέρα. Συγχωρέστε με για τυχόν ορθογραφικά συντακτικά λάθη. Περιμένω τις απαντήσεις σας.
7
