ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αχ! άτιμο πράγμα ο έρωτας.Δεν σε ρωτάει πότε θα έρθει κ που...κ εκεί που είσαι ανυποψίαστος έρχεται κ σε βρίσκει.Ναι,τελικά υπάρχει ο κεραυνοβόλος έρωτας.Μερικά λεπτά, καμιά φορά κ δευτερόλεπτα είναι αρκετά για να παγώσει ο χρόνος σε αυτά τα μάτια που σε κοιτούν.Πρώτη φορά που το έζησα,κ μέχρι πρότινος πίστευα ότι δεν μπορεί να υφίσταται αλλά υπάρχει τελικά.Χάθηκα για λίγο μες στα μάτια του κ από εκείνη τη στιγμή έχασα μυαλό κ λογική.Τι ζήτησα κ εγώ η καημένη ...να ήταν αμοιβαίο..βρήκα το θάρρος κ του το είπα,αλλά φυσικά κ δεν είναι αμοιβαίο.Την πάτησα όμως για τα καλά.Ειλικρινά προσπαθώ να μην τον σκέφτομαι κ ότι οκ δεν τρέχει κάτι κ θα περάσει κ σιγά δεν τον θέλω πια....αλλά βαθιά μέσα μου παραμυθιάζω τον εαυτό μου.Γιατί τον θέλω απίστευτα πολύ,γιατί συνεχίζει να κατακλύζει τις σκέψεις μου,το μυαλό μου,τη καρδιά μου,γιατί επιθυμώ όσο τίποτα στον κόσμο να κοιτάω τα μάτια του,να χωθώ στην αγκαλιά του.Νιώθω ότι θα μου είναι πολύ δύσκολο πια να ξαναερωτευτώ με τέτοια ένταση,να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο να ξανανιώσει αυτό το συναίσθημα στο απόγειο του.Σαν να τα εξάντλησα όλα γι'αυτόν.Σαν να μην έχω άλλο μέσα μου από αυτή την τρέλα του έρωτα.Έλεγα ότι εγώ θα τα καταφέρω κ δεν θα μου μείνει απωθημένο μαζί του.Αλλά καθώς φαίνεται θα μείνει απωθημένο.Όσο κ αν παραμυθιάζω τον εαυτό μου ξέρω ότι τον θέλω δεν μπορώ να το πολεμάω άλλο πια.Πάντα θα αναρωτιέμαι πως θα ήταν το φιλί του...πάντα θα επιθυμώ τον έρωτά του,την αίσθηση του δέρματος του,τη ζεστασιά του κορμιού του,το χάδι του...πάντα θα αναρωτιέμαι πως θα ήταν μια καθημερινότητα μαζί του....αλλά θα το κρύβω πολύ καλά κ πολύ βαθιά μέσα μου....κ η ζωή θα προχωράει...