ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικότερα είχαμε πολλές δυσκολίες, αλλά κυρίως πολλές φορές συμπεριφορές ήταν απλά απαράδεκτος. Σε κάποια φάση μου έλεγε για τα επαγγελματικά του προβλήματα και ότι έχει στραβώσει κτλ, κτλ, κτλ. Δίκιο έχει κιόλας. Τα ζει, τα ζω. Μακάρι να ΄χα λύσεις. Και ξαφνικά το γυρνάει σε μας και λέει ότι το θέμα είμαστε εμείς. Για να σας δώσω να καταλάβετε, ό,τι έχουμε είναι από απόσταση και σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο αυτό. Για μένα όμως, όταν είμαστε εντάξει και αν το παλέψουμε όντως, διευθετείται ως ένα σημείο και ίσως βρούμε κι έναν τρόπο να μείνουμε κοντά. Αυτές βέβαια είναι οι δικές μου απόψεις. Οι δικές του απέχουν προφανώς. Άρχισε να λέει ότι θα θυμώνω που θα εργάζεται παραπάνω ώρες και από εκεί που είχε σκυλιάσει να 'μαστε μαζί λέει να μείνουμε φίλοι και καλά προφανώς για μένα. Λες κι αν ήθελα, δεν θα το ζήταγα. Επίσης, οι δυσκολίες περί απόστασης υπήρχαν εξαρχής, δεν προέκυψαν χτες. Χρόνια τώρα υπάρχουν, αλλά το πρόβλημά μας ήταν η κακή του συμπεριφορά. Επέμενε μετά από πολλά γεγονότα να προσπαθήσουμε να 'μαστε μαζί πριν λίγους μήνες πάλι. Όπως γίνεται να 'μαστε μαζί. Δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του όταν το ζήταγε, αλλά τι το 'λεγε αφού δεν ήταν διαθέσιμος να προσπαθήσει. Του 'πα κι εγώ, ότι προτιμώ να μην είμαστε τίποτα αφού συνειδητοποιώ ότι είναι μια από τα ίδια η συμπεριφορά του: σ' αγαπώ σε θέλω---> θέλω να 'μαστε κανονικά μαζί----> θα έχω δουλειές και δεν θέλω να σε δεσμεύω,ας μείνουμε φίλοι----> Δεν το δέχεσαι; Μια ιδέα είπα, έτσι μ' αγαπάς; -----> Φίλοι είμαστε, τι πειράζει που είμαι μ' άλλη; ----> Ψάχνεσαι γι' άλλον; (από μόνος του), έτσι μ' αγαπάς παλιομπιμπ; κι άλλα ευτράπελα. Πάντως, ξέρω ότι ευθύνομαι εγώ. Ξέρω καλά ότι περιμένω μια ανατροπή κι ένα σημάδι ότι αγαπιόμαστε το ίδιο, ότι αξίζει να τον εμπιστευτώ και ν' αφεθώ ενώ όταν τα σκέφτομαι με ψυχρή λογική και σχετικά αντικειμενικά, βλέπω ότι δεν έχω ιδιαίτερους λόγους να το πιστεύω. Ίσα-ίσα. Αλλά φίλοι; Τι φίλοι; Φουλ ερωτευμένος σου δηλώνει μετά, εδώ γελάνε. Το μόνο που τον νοιάζει τελικά είναι να είμαι διαθέσιμη και εύκαιρη για όσο το θέλει αυτός κι αν ποτέ τ' αποφασίσει θα μου πει μια μέρα: « Είναι κρίμα να σε δεσμεύω ενώ δεν έχω κάποιον ουσιαστικό σκοπό μαζί σου, σ' αφήνω ελεύθερη να φτιάξεις τη ζωή σου.» λογικά λίγο πριν ή μετά τον γάμο του.