ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 27 χρονων και σε μια καλη φαση της ζωης μου (φτιαχνω την δουλεια μου και γενικα επενδυω για την ανεξαρτησια μου). Τα τελευτια χρονια ψαχνω να κανω μια σταθερη σχεση. Βασικα παντα εψαχνα τα εφημερα δεν μου λενε κατι αλλα ενας λογος παραπανω τωρα που η ζωη μου μπαινει σε ταξη. Γενικα ειμαι ρομαντικος τυπος και εγκεφαλικος. Πριν 9 μηνες περιπου χωρισα την κοπελα μου. Δεν μετανιωσα στιγμη. Δεν ταιριαζαμε καθολου, διαφορετικες φιλοσοφιες και ψευτικος ανθρωπος. Γυναικα χωρις προσωπικοτητα και με ανασφαλειες αλλα με πανεμορφη (ντιβα) οψη. Ευτυχως και η ιδια με την μετεπειτα συμπεριφορα της μου εδειξε οτι δεν αξιζε να ειναι διπλα μου αλλα και ολος ο κυκλος μου και οχι μονο συμφωνησε με τον χωρισμο γιατι εβλεπαν παργματα που εγω στην αρχη τα εθαβα μεσα μου. Ευτυχως μεσολαβησε και αποσταση. Μπορω να πω πως 5 μηνες σχεση την ειχα συνηθισει γιατι βαλθηκα να την γνωρισω (επεσα με τα μοουτρα) και για κανα 2μηνο ημουν αρκετα στεναχωρημενος. Ηταν η μοναδικη γυναικα που ερωτευτηκα κεραυνοβολα (ισως ομως να ηταν και απλα ενθουσιασμος διοτι συντομα με ξενερωσε και ακομα και το καταπλικτικο αρχικα σεξ εγινε στην πορεια αγγαρεια απο μεριας μου). 9 μηνες αργοτερα ομως βρισκω τον εαυτο μου να ασχολειται ακομα. τι εννοω; Δεν αδιαφορω γι αυτη, δεν την μισω βεβαια ουτε την αγαπω, θα μπορουσα να πω οτι την συμπαθω γιατι γελαω μαζι της (χωρις παρεξηγηση δεν το λεω υποτιμητικα ουτε κοροιδευτικα απλα με διασκεδαζει να βλεπω ενα ατομο να γλυφει οσα εφτυνε και παρ ολ αυτα να θεωρει τον εαυτο της σωστο). Δεν μπορω να πω οτι εχω συναισθηματα ουτε καν καλες αναμνησεις. Ισως λειπει το σεξ μαζι της αλλα δεν νομιζω μολις ολοκληρωνα να ηθελα να ηταν στην αγκαλια μου. Οταν την βλεπω απο κοντα μου ερχονται πολλα αρνητικα συναισθηματα, εκπεμπει αρνητικοτητα οχι στεναχωρια που δεν ειμαστε μαζι, κατι αλλο πιο βαρυ. Το θεμα ειναι πως εμαθα πως τα εχει με αλλον. Μπραβο της. Καλα εκανε και ηταν αναμενομενο αφου η κοπελα παντα πηγαινει απο σχεση σε σχεση. Ακομα ομως κι αν δεν την θελω θα χαρω να μαθω αν χωρισε. Θα χαρω να ξερω οτι δεν μπορει να βρει κατι ανταξιο μου (χωρις να φανει υπεροπτικο απλα δεν θελω να αναλυσω τι εννοω). Ηξερα πως μεχρι και τελη καλοκαριου την ετσουζα ακομα, και μου εδινε χαρα αυτο. Προσπαθουσε να με συναντησει αλλα απεφευγα. Ωστοσο τωρα βρισκω τον εαυτο μου να ασχολειται χωρις λογο. Γιατι να χαιρομαι αν θα χωρισει; (απο την στιγμη μαλιστα που στ 10 μερες το πολυ θα βρει τον επομενο), γιατι να μην αδιαφορω απλα; απο την στιγμη που βαζω τον εαυτο μου περσυ τετοιον καιρο να ειμαι μαζι της και απλα μο βγαινουν αρνητικα συναισθηματα και πιεση γιατι απλα δεν σταματαει η σκεψη μου; πιστευω ειναι εγωισμος αλλα τι ηλιθιος εγωισμος; για ενα ατομο το οποιο οτι και να γινει εχει κανει τον κυκλο του και εχω χαρει γι αυτο.