ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 27 ετών. Η κοπέλα μου 24. Εγώ εργαζόμενος στην πρακτική αυτή στο 7 έτος φοιτήτρια. Είμαστε στον 4 μήνα της σχέσης μας. Αρχικά να σας πω ότι πριν αρχίσουμε της είχα εξηγήσει πως έψαχνα κάτι σοβαρό, δεν θέλω σεξ μονο, είμαι ρομαντικός, θέλω συναίσθημα και μου είπε πως ήταν σε παρόμοια φάση. Ζητούσα επικοινωνία και σεβασμό. Τον τελευταίο μηνα όμως το έχουμε χάσει. Είναι ένας μήνας τώρα που είναι στην τσίτα, δεν καταλαβαίνω το γιατί φωνάζει και ωρύεται για το παραμικρό χωρίς λόγο. Ψάχνω καιρό τώρα να βρω τι φταίει. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ από τότε που ξεκίνησα δουλειά δεν είμαι ο ανέμελος του καλοκαιριού αλλά πάλι όλη η μέρα μου μόλις τελειώσει ανήκει σε αυτήν. Εχθές όμως μετά από ένας άγριο τσακωμό φτάσαμε στο ζουμί. Βαριέται λέει επειδή δεν κάνουμε κάτι να ξεφύγουμε και μας έφαγε η ρουτίνα (στον 4 μήνα παρακαλώ), δεν πάμε διημερακια πουθενά, είμαι αντίθετος στις διακοπές (ε δεν μπορώ να κανονίσω από τώρα διακοπές εξωτερικό για Φλεβάρη σε μια σχέση τεσσάρων μηνών) και αλλα τέτοια όμορφα. Της είπα πως εγώ δεν μπορώ και λόγω χρημάτων να κάνω όλα αυτά που θέλει ούτε να είμαι στην γύρα (εννοείται μακρια από την πόλη μας γιατί για καφέ και ποτάκι βγαίνουμε κάθε μέρα και ΣΚ πάμε και για φαγητό). Και σήμερα πρωί διαβάζω ένα μήνυμα μεταξύ άλλων "επειδή είχα κι άλλους πρώην ξέρω τι πρέπει να κάνεις για να μην βαριέμαι και...." . Δεν χρειάζεται να συνεχίσω. Βαρέθηκε στον τέταρτο μήνα; Στον χρόνο δλδ τι πρέπει να κάνω; Με συγκινεί με πρώην; Και τι πρώτο ενικό είναι αυτό; Δλδ εγώ δεν μετράω; Τι είμαι αυτός που εκτελεί τις επιθυμίες της κόντεσας; Σκέφτομαι πολυ σοβαρά να χωρίσω αν και νιώθω κάποια πράγματα πριν δεθώ και πονέσει πολύ μετά. Δεν ξέρω, και σαν να απογοητεύτηκα αν δεν ξενερωσα κιόλας.