ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χώρισα πριν μισο μήνα. Πριν χωρίσω , είχα φτάσει στα όρια μου να προσπαθώ να κάνω την σχέση μου να δουλέψει, τοσο που είχα γίνει σκια του εαυτού μου. Ο πρώην μου ήταν καπως αδιάφορος απέναντι μου και κάθε φορά που έκανα να φύγω με βομβάρδιζε με προσοχή και υποσχέσεις και με τουμπαρε. Δεν ήταν κακό παιδί, αλλά με ήθελε στα μέτρα του και δεν ήθελε να βγαίνει από την βόλεψη του. Μπορεί να μην μου έκανε κάτι το τραγικό, αλλά νιώθω να πληγώθηκα πάρα πολύ. Όχι τόσο από αυτόν, αλλά απο το πώς δεν φροντίζα τον εαυτό μου. Πλέον δεν περνάει και πολύ απο την σκέψη μου και όταν τον σκέφτομαι νιώθω αδιαφορα. Θέλω να είναι καλά αλλά ως εκεί... Δεν μου έχει μείνει κανένα απολύτως ερωτικό συναίσθημα , μόνο συμπάθεια και ας μην μου φέρθηκε όπως θα ήθελα. Ούτε να μιλησω μαζί του θέλω. Αύριο θα βγω ραντεβού με ένα αγόρι που μου αρέσει πάρα πολύ και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη γιατί δείχνει ότι ταιριάζουμε .... Τον σκέφτομαι και εχω ένα χαμόγελο έως τα αυτιά! Μπορεί να προχώρησα γρήγορα , αλλά το έκανα γιατί έδωσα τα πάντα και έσβησα από το μυαλό μου την κάθε πιθανότητα να μπορώ να είμαι με τον πρώην μου... Νιώθω ότι ξεφτυλιστηκα και ότι πήρα ένα πολύ καλό μάθημα που στην επόμενη σχέση μου θα εφαρμόσω. Είμαι κακία λοιπόν?