ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια σχέση με τον Γ.Είμαστε και οι δυο 22.Εγώ σπουδάζω σε άλλη πόλη.Εκείνος σπουδάζει στην κωμόπολη που βρίσκεται κοντά στο χωριό μας.Είμαστε μαζί τα τελευταία 5 χρόνια, με μικρούς χωρισμούς ενδιάμεσα. Εγώ φέτος τελειώνω.Θέλει να γυρίσω πίσω και να μου τα παρέχει όλα αυτός.Εγώ δεν θέλω.Πριν ένα χρόνο του είπα ότι δεν θέλω.Δεν το δέχτηκε. Φώναζε. Με έβριζε. Χωρίσαμε για δύο μέρες. Μετά όμως έκλαψε και συμφωνήσαμε ότι θα δούμε τι θα κάνουμε όταν έρθει η ώρα.Πιστεύει ότι με έχει πείσει. Ίσως μέσα του έχει μια μικρή αμφιβολία αλλά κάθε φορά που το συζητάμε εγώ απλά του απαντώ με ένα «ναι» και έτσι δεν λέει κάτι.Ξέρω πως του λέω ψέματα. Αλλά φοβάμαι ότι αν του πω ότι δεν θα έρθω απλά θα γίνουν τα ίδια. Δεν έχω τα ψυχικά αποθέματα για τσακωμούς και φωνές και έτσι δεν λέω τίποτα.Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Με βρίζει όταν τσακωνόμαστε.Κάποιες φορές με έχει πονέσει κιόλας πιάνοντας με δυνατά από το χέρι. Μια φορά με χτύπησε στο πρόσωπο.Άλλη πάλι μου πέταξε το κινητό μου στο πρόσωπο και έβγαλα αίμα, λίγο, αλλά έβγαλα.Μη με ρωτήσετε γιατί μένω σε μια τέτοια ανθυγιεινή σχέση. Δεν ξέρω. Ίσως επειδή φοβάμαι. Ίσως φταίει ότι κάθε φορά που έχω πει χωρίζουμε μου έχει πει ότι θα έρθει και θα με βρει και θα δω. Ίσως φοβάμαι. Ίσως πάλι συνήθισα και δεν θέλω να ξεβολευτώ. Αλλά τι βόλεμα είναι αυτό;! Κάποτε είχα βρει το θάρρος και είχα σταματησει αυτή τη σχέση για λίγο καιρό. Έκανε διαφορά άσχημα πράγματα. Και είπε πολλά για εμένα. Μετά όμως τον είδα. Μου είχε λείψει. Συζητήσαμε. Είπε θα αλλάξει. Άλλαξε. Για λίγο. Μετά πάλι τα ίδια. Ίσως να μην είναι τόσο πιεστικός αλλά τι να τον κανεις τον άνθρωπο που σε βρίζει, δεν σε σέβεται και τολμάει να σηκώνει χέρι;! Ξέρω δεν αξίζει. Ξέρω ότι στην πραγματικότητα δεν είμαι έτσι. Ποτε δεν ήθελα να είμαι έτσι. Αλλά εγκλωβίστηκα. Ίσως πεις καλά να πάθεις. Εσυ φταις. Αν θες μπορείς να ξεφύγεις αλλά το θέμα είναι θες; Πραγματικά. Όχι να γυρίσεις σε έναν μήνα.Ναι. Θέλω. Αλλά φοβάμαι. Θέλω να του πω απλά τελειώσαμε και να μου πει εντάξει. Αλλά γίνεται αυτό; Λένε ότι οι χωρισμοί είναι επεισοδιακοί, άρα δεν γίνεται. Ίσως χρειάζομαι βοήθεια. Έχω ανθρώπους που θα ήθελαν να με βοηθήσουν αλλά δεν λέω κάτι. Το παίζω χαλαρή και ήρεμη. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Να μιλήσω σε κάποιον; Να του πω χωρίζουμε και να φύγω για λίγο για να μην μπορεί να με βρει; Δεν θα ήθελα να τον κάνω έτσι. Θα τον πλήγωνα και δεν θα ήθελα να τον πληγωσω. Βέβαια στους χωρισμούς κάποιος από τους δυο συνήθως πληγώνεται. Σήμερα ένιωσα έντονα ότι θέλω να τον χωρίσω. Το είπα. Αλλά μετά το γύρισα. Θα έρθει εδώ μου είπε. Φοβήθηκα. Το άλλαξα. Θέλω να το τελειώνω. Ξέρω πως δεν μου κάνει καλό. Τον αγαπώ. Αν δεν τσακωνόμαστε και δεν νευριάζει είναι γλυκός, τρυφερός, καλός,μου κάνει τα χατίρια. Αλλά πως να ζήσεις με έναν άνθρωπο που ίσως να φοβάσαι;! Τι να κάνω; Ξέρω ότι μπορεί να μην ενδιαφέρεστε για τέτοιου είδους προβλήματα από τη στιγμή που υπάρχουν αλλά πιο σημαντικά, αλλά θα ήθελα να γνώμη!!Σορρυ για το τόσο μεγάλο κείμενο!