ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρχικά φρόντισε να είσαι αυτόνομη και οικονομικά ανεξάρτητη.Πολυ βασικό αυτό.Τώρα ως προς τους φοβους σου περι δέσμευσης,πιστεύω πως αυτό που σε τρενάρει ώστε να ζήσεις αυτό που καταβαθως επιθυμείς,είναι αυτό το"για παντα" που αναζητάς.Μόνο που αυτό το "για παντα"δεν μπορεί κανείς να μας το εγγυηθεί.Δυστυχως ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την πορεία μιας σχέσης ή ενός γάμου...Από την άλλη ομως σε καταλαβαινω,γιατι κάποτε έιχα και γω τις ίδιες σκέψεις/φοβους με σενα.Μεχρι ομως τη στιγμή που γνωρισα το αγόρι μου και μετραμε πια τέσσερα χρόνια μαζι.Απο τοτε που γνωριστηκαμε μου έκανε αυτό το κλικ και ειπα στον εαυτό μου πως θα το ζήσω χωρίς να επιτρέψω σε κανένα φοβο να με επηρεάσει.Δεν χρειάζεται να πιέζεις τις καταστάσεις από την πρώτη στιγμή ώστε να δεις που πάει χωρίς ομως ταυτόχρονα να αφήνεις τα παντα στην τύχη.Το ζείτε και αν πραγματικα ταιριάζετε και το επιθυμείτε και οι δυο,το προχωράτε.

Δεν πιστευω οτι θα ειναι πολυ πιο δυσκολη η ζωη της γυναικας απο οτι του αντρα by default.Αυτος ο σεξισμος σε αυτο το θεμα, σε πολλες περιπτωσεις, λειτουργει σαν αυτοεκπληρουμενη προφητεια!Δεν αγοραζεις γαριδακια, επιλεγεις συντροφο ζωης. Αν δεν παρεις την αποφαση σοβαρα και σταθεις πισω απο αυτην, φυσικα και θα διαλεξεις εναν πολυ λαθος ανθρωπο για σενα. Αυτο δε σημαινει οτι θα σου αξιζει το αντιτιμο, απλα οτι φταις και εσυ.Σε καθε περιπτωση, επειδη εγγυησεις δεν υπαρχουν και παντα μπορει να χωρισεις, μαθαινεις να στεκεσαι ξανα στα ποδια σου απο την αρχη. Δεν ειναι το τελος του κοσμου και μην το βλεπεις ετσι, γιατι μπορει να σε οδηγησει σε επιλογη συντροφου με πολυ λανθασμενα κριτηρια.

Συγνώμη. Πού ζεις;

Προσέχεις πολύ πριν παντρευτείς. Επιδιώκεις να γνωρίσεις τον άλλον όσο περισσότερο γίνεται. Παρατηρείς τα πάντα. Συγκατοικείς κιόλας αν είναι εφικτό. Γνωρίζεις καλά την οικογένεια του. Παίρνεις τον χρόνο σου.Αφού παντρευτείς τώρα, ΔΕΝ βιάζεσαι να κάνεις παιδί. Συνεχίζεις να παρατηρείς πώς συμπεριφερεται ο άλλος μέσα στο γάμο και στα προβλήματα. Απολαμβάνεις τον άνθρωπο σου σε καθημερινή βάση χωρίς παιδί κι όταν νιώσεις έτοιμη και ότι πατάτε καλά στα πόδια σας σαν ζευγάρι τότε συζητάτε και για παιδί. Όταν βέβαια πιέζουν οι ηλικίες τα πράγματα περιπλεκονται...

Γι αυτό δεν παντρεύεσαι για πλάκα.. και δεν απόφαση της στιγμής ή απελπισίας. Και βασικότερο όλων πάντα φροντίζεις να πατάς γερά στα ποδιά σου για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις και ένα τέτοιο σενάριο. Οι γυναίκες φίλε/η δεν είναι πλέον έρμαια, ούτε αδύναμες. Εόπως επίσης, θεωρώ ότι πλέον μπορεί μια γυναίκα να σταθεί με αξιοπρέπεια και να συνχίζει τη ζωή της όντως "χωρισμένη".