ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε σχέση με έναν υπέροχο άνδρα εδώ και 3 χρόνια, ηλικίες 21 εγώ και 23 εκείνος. Γενικά άψογη συνεννόηση χωρίς κάποιο πρόβλημα τόσα χρόνια. Το παράπονο μου είναι ότι εγώ είμαι σε δύσκολη φάση ψυχολογικά λόγω οικογενειακων και θεμάτων υγείας, και ορισμένες στιγμές που τον έχω πραγματικά ανάγκη εξαφανίζεται αντί να με στηρίξει. Δεν τον φορτώνω με τα προβλήματα μου, τα γνωρίζει όμως δεν γίνομαι δραματική, τις στιγμές όμως που κάτι πολύ σοβαρό μου συμβαινει χάνεται, κλειστά τηλέφωνα, κανένα ίχνος ζωής για ώρες ή και για ολόκληρες μέρες. Και όταν επιστρέφει τη βγάζει με μια φθηνή δικαιολογία και με λέει ότι υπερβάλω και τον αδικώ ότι δεν με στηρίζει (μένουμε σε απόσταση 1 ώρας). Να έχει άλλη δεν παίζει, δεν υπάρχουν σημάδια ουτε είναι τέτοιος τύπος, δεν ξέρω τι μπορεί να συμβαίνει...