ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου είπε ότι δεν έχω έναν άντρα να φροντίζει το σώμα μου και τις ανάγκες του και στεναχωριέμαι γιατί είναι τόσο μεγάλη αλήθεια αυτό.. Πάνε χρόνια από την τελευταία φορά, από το τελευταίο φιλί, από το τελευταίο ραντεβού. Είμαι όντως τόσο μόνη και παραμελημένη. Αυτά τα λόγια του, ηχούν μέσα στο μυαλό μου συνέχεια. Πριν λίγες μέρες, πάλι κάποιος μου είπε κάτι παρόμοιο. Ντρέπομαι που άλλοι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν την στέρηση μου και δεν προκαλώ, ούτε προσπαθώ να προσεγγίσω άντρες με σκοπό. Κάθε χρόνο, στην αντίστροφη μέτρηση για το νέο έτος, εύχομαι να μην ειμαι πια μόνη. Κάθε φορά η ευχή μου δεν πιάνει. Ξαπλώνω σε διπλό κρεβάτι, απλώνω τα χέρια μου αριστερά και είμαι μόνη. Μόνη. Μόνη. Μόνη. Νομίζω πλέον η μοναξιά με προσδιορίζει. Ποτέ δεν αλλάζει τίποτα...