ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με τη σύντροφό μου πάμε για γάμο, έπειτα από δύο χρόνια συγκατοίκησης και τρία χρόνια σχέσης. Είμαστε στα 30. Ενώ όλα κυλούσαν ρολόι, ξαφνικά η μάνα της άρχισε να εισβάλει στη ζωή μας. Κοιτάει να μας αγοράσει σπίτι για να μείνουμε δίπλα στο δικό της, να το επιπλώσει όπως θέλει και όλα τα σχετικά, με μόνο επιχείρημα ότι βάζει τα λεφτά. Η σύντροφός μου δεν αντιδρά. Της είπα ότι το παρακάνει και μου είπε αν είχα λεφτά ας τα έκανα εγώ. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν είπε ότι θα τα γράψει όλα στη διαθήκη της στο παιδί που θα κάνουμε, όταν το κάνουμε και αν το κάνουμε. Διαφορετικά θα πάνε στην Εκκλησία. Δεν ξέρω τι να πω. Ο μέλλων πεθερός μου δεν λέει κιχ, την τρέμει. Αναγκάστηκα να της μιλήσω και μου είπε ότι δεν μου πέφτει λόγος, είναι μεταξύ αυτής και της κόρης της το θέμα και ότι μόνο έτσι θα δώσει τα λεφτά της. Σκέφτομαι να τα διαλύσω όλα γιατί δεν δέχομαι πατρονάρισμα. Από την άλλη οι φίλοι μου μου λένε ότι η γριά δεν θα ζει για πάντα και ότι οι καιροί είναι δύσκολοι. Εγώ όμως είμαι πληγωμένος γιατί η μελλοντική μου σύζυγος δεν με καταλαβαίνει καθόλου πλέον και κάνει ό,τι της λέει η μάνα της. Βέβαια ποτέ δεν με καταλάβαινε και ο κυρίαρχος λόγος της σχέσης μας ήταν η μεγάλη οικονομική της άνεση που μου επέτρεψε να ζήσω στιγμές που δεν θα ζούσα χωρίς εκείνη. Η ζωή είναι στιγμές.