ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άλλο ένα Σάββατο βράδυ μέσα. Τα φώτα χαμηλωμένα από νωρίς. Κοιτάω το πρόγραμμα της τηλεόρασης, πάλι δεν έχει κάτι καλό απόψε. Πόσο μόνη είμαι. Ίσως διαβάσω ένα καινούργιο βιβλίο που αγόρασα τις προάλλες. Έχω διαβάσει μερικές σελίδες, δεν μπορώ να πω ότι με τραβάει κιόλας. Πάντα μου άρεσε να διαβάζω βιβλία με ρομαντικό περιεχόμενο. Αυτό γιατί το πήρα, δεν ξέρω. Μέσα από τις αφηγήσεις των συγγραφέων, ζω στιγμές που δεν έχω νιώσει. Νιώθω τα φλερτ, τα χτυποκαρδια, μοιράζομαι τη μοναξιά μου. Πόσο θέλω να έρθει ο χειμώνας. Το μελόδραμα του μου ταιριάζει πιο πολύ. Μακάρι να είχα μια αγκαλιά απόψε. Μάλλον θα πάω να καθίσω στο μπαλκονάκι μου. Από εκεί βλέπω την πόλη. Πού ξέρεις; Καθώς κοιτάω έξω τον ορίζοντα, μπορεί σε άλλα μπαλκόνια να βρίσκονται κι άλλοι μοναχικοί άνθρωποι. Ίσως με βολεύει αυτή η σκέψη. Ίσως με κάνει να μη νιώθω τόσο μόνη τελικά. Ξέρεις, πολλές φορές όταν περπατάω στο δρόμο, σκέφτομαι τι μπορεί να νιώθουν οι άνθρωποι γύρω μου. Λες να είναι κι εκείνοι μονοι; Θα τους περιμένει σπίτι κανείς; Μόνη. Μόνη. Μόνη. Τι πλήξη που την έχει η ζωή μου! Μάλλον θα βάλω να δω ταινία. Την έχω δει άπειρες φορές. Ξέρω τα λόγια. "Τα φτηνά τσιγάρα". Μ' αρέσει αυτή η αίσθηση της πόλης. Σε λίγες μέρες έχω γενέθλια. Ε και; Πώς κάνω έτσι! Μετράω τις μέρες αντίστροφα, λες και θα κάνω κάτι διαφορετικό εκείνη τη μέρα. Κάτι τέτοιες στιγμές, βάζω τα γέλια με τον εαυτό μου. Ευτυχώς να λες που υπάρχουν και τέτοιες στιγμές! Σε έχω περάσει κι εσένα για προσωπικό μου ημερολόγιο. "Εξομολογησου" λες, κι εγώ έχω βγάλει τα εσώψυχά μου. Βράδυ Σαββάτου ναναναναναααα25