ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας!Ειμαι η Αγγελικη και θα ηθελα να σας περιγραψω μια κατασταση που δεν ξερω πως να την αντιμετωπισω.Ας ξεκινησω απο την αρχη: Η παιδικη και εφηβικη ηλικια που περασα δεν ηταν και η καλυτερη λογω του bullying που ειχα υποστει,ημουν συνεχως καχυποπτη,καποιες φορες αρκετα επιθετικη σε αγορια κυριως και δεν εμπιστευομουν κανεναν εκτος απο τις κολλητες μου.Οταν ημουν 3η γυμνασιου,γνωρισα καποιον που διεφερε πολυ απο τα αλλα αγορια που ηξερα αλλα λογω της αμφιβολιας μου δεν τον πλησιασα.Εκανα την πρωτη κινηση και μιλησα σε εκεινον και την παρεα του και μου φαινοντουσαν πολυ καλοι αλλα μου φαινοταν πολυ ψευτικο ενω δεν ηταν(το καταλαβα αργοτερα αυτο).Περνουσε ο καιρος και δυστυχως η συμπεριφορα μου απεναντι τους ηταν η χειροτερη που ειχα.Τους μιλουσα ασχημα,τους υποτιμουσα καποιες φορες μεχρι που εφτασα σε σημειο να τους συγκρινω και να τους θεωρω ιδιους με αυτους που με ενοχλουσαν μεχρι που σταματησαμε να μιλαμε.Μετα απο αρκετα χρονια,συνειδητοποιω οτι ημουν πολυ ηλιθια και χαζη που δεν καταλαβα πως νοιαζονταν αληθινα για εμενα.Θα μου πειτε που θελω να καταληξω.Θελω να καταληξω στο οτι ο ενας απο αυτη τη παρεα που ξεχωρισα μου αρεσει πολυ αλλα λογω ολων αυτων που εχουν συμβει,δεν μπορει να με εμπιστευτει(και καλα κανει μετα απο ολα αυτα) και δεν ξερω πως να τον προσεγγισω και να του δειξω οτι εχω αλλαξει πραγματικα απο τοτε και να του πω οτι μου αρεσει και εχω πραγματικα και αληθινα συναισθηματα για αυτον(η αληθεια ειναι οτι τον τελευταιο καιρο αρχισαμε ξανα να μιλαμε κανοντας μια προσπαθεια για επανασυνδεση).Νιωθω πολυ μπερδεμενη.Πειτε μου και εσεις τη γνωμη σας.Ευχαριστω πολυ για το χρονο σας!