Αυτό έχει συμβεί και σε μένα. Η αμηχανία μου σε κάποιο επίμονο βλέμμα κάποιου άντρα με δείχνει αυτομάτως σοβαρή ενώ αισθάνομαι απλά άβολα. Εννοείται πως νιώθω ωραία αν αρέσω κάπου όπως και σε όλους μας. Αυτό όμως με το πρώτο βήμα κτλ δεν το έχω καθόλου. Είμαι ντροπαλή τα μάλα και δεν μου βγαίνει και περιμένω από τον άλλον. Αν δεν κάνει ούτε αυτός δεν γίνεται τίποτα απλά.
20.10.2018 | 21:45
Αχ να σε είχα εδώ κοντά μου...
Είσαι 41 είμαι 28...Ξέρω πως δεν παίζει να με κοιτάξεις ποτέ ή ακόμα και να με κοίταζες, κανείς δεν θα έκανε το πρώτο βήμα...Παίζει ακόμα και να μην έχουμε τις ίδιες προτιμήσεις ...Παίζει και ποτέ να μην δεις αυτήν εδώ την εξομολογηση...Δεν πειράζει...Θέλω απλά να τα πω κάπου...Σε ξέρω τόσα χρόνια και τώρα δεν ξέρω γιατί σε έχω συνέχεια στο μυαλό μου....Μάλλον φταίει το ότι σε βλέπω συνέχεια κάθε πρωί και θέλω να έρθω να σου κάνω παρέα...Δεν ξέρω μπορεί να μου εχεις κάνει και μάγια...Σε ξέρω πολύ καιρό και έχουμε ανταλλάξει λίγες κουβέντες...Παίζει να ντρέπεσαι και εσύ σαν εμένα...όμως δεν το δείχνεις...υπάρχει πολύ σοβαρότητα και αγριάδα στο βλέμμα σου....μάλλον αυτή είναι η άμυνα σου....και εγώ το ίδιο προσπαθώ να κάνω....απλά δείχνω σοβαρότητα με βλέμμα αμηχανίας....εύχομαι μόνο να μην καρφώνομαι.....Όμως δεν είμαι έτσι.....Και πολύ φοβάμαι πως δεν θα γνωρίσεις ούτε εσύ αλλά ούτε εγώ την άλλη πλευρά αυτών των προσώπων...
1
