Έχουν περάσει μέρες από το έγκλημα της παπαδιάς και ακόμα ο θόρυβος δεν λέει να κοπάσει.
Η δολοφονία ενός ανθρώπου για την φτωχή μας χώρα έχει πάρει διαστάσεις 9/11.
Το «ρεπορτάζ» έχει πέσει με τα μούτρα πάνω της, και μαθαίνουμε όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την ίδια λες και ετοιμαζόταν να βάλει βόμβα στο μετρό.
2012 και όλη η μπόχα των τηλεοπτικών ριάλιτι της δεκαετίας του ενενήντα έχει βρωμίσει από τις τηλεοπτικές οθόνες μέχρι το «προχωρημένο» ίντερνετ.
Έτσι μαθαίνουμε τα πάντα για την παπαδιά. Από το χρώμα εσώρουχων που φορούσε μέχρι το που αναζητούσε τους εραστές της. Τα πρωτόγονα media της πατρίδας μας αρνούνται να μείνουν στα γεγονότα θέλουν και τις λεπτομέρειες. Εκείνες τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες που θα πάνε το κουτσομπολιό ένα βήμα παρακάτω.
Που βρίσκουν το κουράγιο και το κάνουν μέσα σε όλη αυτή την κατηφόρα που μας έχει πάρει; Μα είναι το διάλειμμα μας! Ας κάνουμε ένα μπρέικ από την κακιά μας τύχη και ας δούμε όλοι την παπαδιά. Και ευτυχώς που είναι παπαδιά. Αν ήταν μια ταπεινή νοικοκυρά γραμμένη θα την είχαμε. Άλλο πράγμα το ράσο, πιο γαργαλιστικό. Να έπεφταν τα ρημάδια τα media με αυτό τον τρόπο πάνω στο μαχαιρωμένο Ιρακινό. Τον μαχαίρωσαν, ούτε το όνομα του δεν μάθαμε, τελειώστε, σκουπίστε, next. Βαρετή είδηση το μαχαίρωμα ενός μετανάστη. Ενώ εδώ έχει ψωμί. Άλλο το αίμα του παπά και άλλο του Ιρακινού.
Θα μου πει κάποιος: «Και εσύ γιατί ασχολείσαι;». Γιατί δεν με αφήνουν ήσυχο. Ακόμα και αν δεν θέλω να κάνω «κλικ» βλέπω τα πάντα από τον τίτλο. Ακόμα και αν κλείσεις τηλεόραση και ίντερνετ η είδηση έχει περάσει σαν ιος στον εγκέφαλο των ανθρώπων. Όλοι μιλούν για αυτό, και όλοι θέλουν περισσότερα από αυτό και τα media το δίνουν.
Λυπάμαι για ακόμα μια φορά τον ιστορικό του μέλλοντος. Εκείνον που θα καταγράψει το πώς έβλεπαν τις ειδήσεις τα ελληνικά media του 2012. Πρέπει να γυρίσει πολύ πίσω για να βρει την ρίζα του κακού. Σε εκείνες τις άθλιες τηλεοπτικές «καταθέσεις ψυχής».
σχόλια