ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
5.11.2018 | 20:18

Ρεζιλίκια του εγωισμού

Θα ήθελα να συρθώ κι εγώ ως τα σκαλοπάτια σου. Να ξεφτυλιστώ μπροστά σου με τα λόγια που ποτέ δεν ξεστόμισα από σεβασμό. Να διαλυθώ από τα χτυπήματα σε τοίχους, έπιπλα, γυαλιά του σπιτιού σου. Να εκτεθώ ανεπανόρθωτα με την γύμνια μου, με τα αναθέματα μου. Να διαλύσω μπροστά σου όλα όσα με προσδιορίζουν ως προσωπικότητα. Να ομολογήσω ότι σε θέλω απέραντα και ότι σε γουστάρω παθιασμένα.Όμως, σε αγαπάω τόσο που δεν θα μπορούσα να σε τραυματίσω με τέτοιο τρόπο. Τάραξες τα μέσα μου, έζησες στην ψυχή μου και απλά έκλεισες την πόρτα γιατί σε ώθησα να επιλέξεις ελεύθερα την ζωή σου. Γιατί ζητούσα την ελεύθερη βούληση σου αν ερχόσουν στην αγκαλιά μου. Γιατί ήθελα να κάθεσαι δίπλα μου με ισότιμη ψυχή. Κι επέλεξες τελικά, τα κλουβιά, τα πουκάμισα τα αδειανά, τα ρηχά γέλια, τα παθογόνα βλέμματα και χέρια. Πονάω πολύ που δεν μπορώ να ελέγξω τον εγωισμό μου. Πονάω πολύ αλλά θέλω να μην αδικήσω την ψυχή μου άλλο.
11
 
 
 
 
σχόλια
Δεν διαβάζετε προσεκτικά. Πολύ θα ήθελε να τα κάνει αυτά, επειδή έτσι ένιωθε, αλλά δεν τα έκανε από σεβασμό. Εμένα με άγγιξε η εξομολόγηση, βρίσκω ατόφιο αυτό το συναίσθημα...
Μια χαρά διαβάζουμε.Δεν τα έκανε, όχι. Τα είπε, όμως. Ατόφιο είναι και το συναίσθημα να θέλουμε να τιμωρήσουμε τον άλλο με τον πόνο μας. Κι αυτό το "κατηγορώ" στο τέλος, που ο άλλος επέλεξε τα "αδειανά πουκάμισα"...Που δεν εκτίμησε.. Ιστορία χιλιοειπωμενη, αν βγάλουμε το περιτύλιγμα.
Αχ ποτέ εγινες κυνική και δεν το αντεληφθην...Δεν του/της τα είπε. Είπε "εγώ είμαι εδώ, διάλεξε τι θέλεις" Επειδή ήθελε να είναι μαζί επειδή το θέλει, επειδή το επιλέγει, όχι επειδή το εκβιάζει συναισθηματικά.. Και το άλλο άτομο διάλεξε τη σύμβαση. Ναι, είναι σύνηθες, οι άνθρωποι φοβούνται, είναι δειλοί. Επειδή κάτι είναι χιλιοειπωμένο δεν παύει να είναι τραγικό. Κι ο Άμλετ κάτι χιλιοειπωμένο διαπραγματεύεται φερ'είπειν, την αναποφασιστικότητα απέναντι στο τι λογίζεται καθήκον, ωστόσο παραμένει κλασικό.
Έχω ξαναδηλώσει ότι δεν τα πάω καλά με τις ταμπέλες (νόμιζα ούτε κι εσύ), αλλά ευχαριστώ για το σχόλιο.Καραβάν', προς τι τα δράματα; Δεν την ήθελε και τόσο και προφανώς χωρίσανε. Ποια σύμβαση; Ποιος φόβος; Ποια δειλία;Και όχι μόνο αυτό. Είναι και θέμα εγωισμού. Γιατί αυτός έκανε μια άλλη επιλογή και δεν μπορεί να το χωνέψει. Ακόμα και αν το ντύσουμε με όλες τις βαρύγδουπες λέξεις του κόσμου, δεν παύει να είναι ο πόνος της απόρριψης.Τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο.Ποιος Άμλετ;Εμένα τη Φρίντα από τον Πύργο του Κάφκα μού θύμισε, εξ ου και το πρώτο μου σχόλιο (21:19).
Δεν σε ταμπελοποιω, κάνω διαπίστωση με τον πόθο να είναι λανθασμένη. Απόρριψη είναι, βέβαια, κι η απόρριψη πονάει. Πονάει περισσότερο όμως το συναίσθημα που σε κατακλύζει που δεν μπόρεσες (για Χ λόγους) να εκφράσεις όπως ήθελες. Δεν κλαίγεται "εγώ που τα έδωσα ολαααααα και πήρα τα τρία μου". Όχι, έχει μια αξιοπρέπεια αυτό που λέει. Μάλιστα διακρίνω απογοήτευση περισσότερο επειδή η επιλογή της σύμβασης αποκαθήλωσε το άλλο άτομο...αυτό πονάει ακόμα περισσότερο (σε κάνει να χάνεις και την ιδέα που είχες για τους λόγους που ερωτεύτηκες)Επίσης με άγγιξε η γραφή, γράφει καλά, δυνατά, με αμεσότητα. Με μια κάποια γενναιότητα. Εκτιμώ πολύ την γενναιότητα. Δεν πειράζει κι αν διαφωνούμε. Διάλογος γίνεται. Ο Άμλετ ήταν τυχαίο παράδειγμα, όχι σχετικό με την υπόθεση. Για να δείξω ότι
(φτου κόπηκε)....να δείξω ότι κάτι μπορεί να το έχουμε ξανακούσει αλλά ο τρόπος, το πρισμα μέσα από το οποίο το βλέπουμε να το κάνει επίκαιρο και νέο.
Αχ, βρε παιδιά με πείσατε.Δεν είναι εγωισμόςΕίν' ένα δράμα ολόκληρο,πόθος αληθινός.Που κάπου αποδομήθηκεόπως κι εσείς τα λέτεκαι τώρα στα πατώματατ' αρέσει να χτυπιέται.Ελάτε όλοι να κλάψουμεπα' στο βωμό του λάθουςθρηνείστε για το θάνατοενός μεγάλου πάθους.Να χτυπηθούμε στα έπιπλαωσάν σωστές μαινάδεςδε φτάνουν για το δράμα μουόλες οι μαντινάδες.(R.I.P. logic...)Καλή σας νύχτα κι ευχαριστούμε που παρακολουθήσατε την παράστασή μας!

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon