ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

καλησπέρα και ελπίζω να μην πετροβοληθω. Είμαι 38 χρονών και παντρεμένη 20 χρόνια,ο σύζυγος μου 52 και έχουμε δύο παιδιά. Τα τελευταία 6 χρόνια είμαστε φιλοξενούμενοι σε συγγενή και από δουλειά εγώ καθαρίζω σπίτια περιστασιακά και ο δικός μου δεν ασχολείται με τίποτα. ούτε δουλειά ψάχνει να βρει για τι λόγω ηλικίας λέει δεν τον παίρνουν και ούτε δέχεται κουβέντα να του πω για τι θυμώνει και τελειώνει η συζήτηση. το μόνο που κάνει καθημερινά είναι να πίνει μπαφους (του πληρώνω και τους μπαφους γιατι αν δεν εχει κανει φασαρια.δηλ μας φέρεται άσχημα βρίζει κλπ )και άραγμα κινητό- υπολογιστή. δεν ασχολείται με τα παιδιά και έχει παραιτηθεί.πριν 6 χρόνια γνώρισα έναν τύπο και με θέλει στην ζωή του.μου λέει συνεχώς τι τον θέλω τον άντρα μου αφού δεν μας προσφέρει τίποτα άλλο πέρα από την μιζέρια.μελλον με τον άντρα μου δεν πρόκειται να έχουμε γιατί ούτε δουλειά ψάχνει ούτε σπίτι να μείνουμε εννοείται .(Είναι κι άλλα πολλά που έχουν συμβεί και συμβαίνουν αλλά δεν θέλω να γίνω κουραστική) έχει κρυώσει μέσα μου ο άντρας μου και σκέφτομαι να πάρω τα παιδιά μου και να ζήσω μαζί του αφού πρώτα βρω δουλειά εκεί που ζει γιατί θέλω να στηριζομαι στα πόδια μου. εσείς τι λέτε? σκέφτομαι λάθος?