Έχοντας χάσει το πατέρα μου πριν λίγα χρόνια θα σε συμβούλευα αύριο πρωί πρωί απλώς να τον πάρεις ένα τηλέφωνο και να του πεις μου έλειψες............. Επίσης οι στιγμές που χάθηκαν δεν έρχονται αλλά σίγουρα για να έφυγες τώρα για σπουδές είσαι σχετικά νεαρής ηλικίας ΜΠΟΡΕΙΣ να κερδίσεις το χαμένο χρόνο.. Σε λίγες μέρες έρχονται οι πιο χαρούμενες γιορτές είτε πιστευει κάποιος είτε όχι.......... τα Χρ. πάντα φέρνουν ένα αίσθημα έστω ευδαιμονίας. Πήγαινε μια μέρα πάρτον και πάτε για ένα καφέ.. Δεν νομίζω οτι υπάρχει περίπτωση να μην του κάνεις το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου...... Αν και διαβάζω καιρό εξομολογήσεις πρώτη φορά γράφω κάτι γιατί χτύπησες ένα πολύ ευαίσθητο σημείο για μένα. Τους γονείς μας όλοι τους νιώθουμε αιώνιους οτι πάντα θα ναι εκεί αν μετανιώνω για κάτι είναι οτι ποτέ δεν σκέφτηκα να βγάλω μια φωτογραφία με το πατέρα μου τα τελευταία χρόνια καθώς μάλλον στο μυαλό μου τον είχα οτι θα ναι για πάντα εκεί.....Οσο κλισέ και αν ακούγεται η ζωή είναι στιγμές και είναι στο χέρι σου να χεις μόνο χαρούμενες πλέον μαζί του
9.12.2018 | 22:01
Για τον πατέρα
Εχω ανάγκη να πω αυτά ..Πριν λίγο μίλησα με τον πατέρα μου στο τηλέφωνο.Έναν πατέρα που δεν χάρηκα πολύ στην ζωή μου,οι γονεις μου χώρισαν όταν ήμουν 8 και την επιμέλεια πήρε η μήτερα μου.Ηθελα να την πάρει καταλαβαινα τα πάντα και συνειδητά ηθελα να μείνω μαζί της..(οπως κάθε κοριτσάκι 8 χρόνων φαντάζομαι)Στον μπαμπά πήγαινα τα ΣΚ κλαίγοντας που θα αποχωριστώ την μαμά.Αυτα έως τα 13 .Μετά βαρέθηκα δεν ηθελα να πηγαίνω ούτε τα Σκ,του είπα ότι δεν θα ξαναπαω γιατί θέλω να πηγαίνω έξω με τις φίλες μου τα Σάββατα.Η στοργή του βέβαια κατάφερε να μας κάνει να μην αποκόψουμε.Ερχοταν καμία Κυριακή απόγευμα να μου δώσει χαρτζιλίκι,ενώ έδινε και τα λεφτά του μήνα που αποφάσισε το δικαστήριο.Τον αγαπούσα και τον αγαπάω και ότι και αν μου ζητούσε θα το έκανα πετώντας (όχι ότι ειχε ζήτησει και τίποτα).Απλά ποτέ δεν του έδειξα την αγάπη μου.Καποια φορά μου είπε ότι αισθάνεται σαν χρηματοδότης και μου έλεγε απλά να περνάω να λέω ένα γεια να δω τι κάνει μιας που μένουμε και κοντά.Ποσο τυπικές σχέσεις!Αν για κάτι μετάνιωσα ήταν αυτό οι λίγες στιγμές που πέρασα μαζί του και που ποτέ δεν επιδίωξα να τις αύξησω..Υπήρχαν φορές που είχαμε και εβδομάδες να μιλήσουμε.Τωρα πια έφυγα .Μιλάμε κάθε βράδυ στο τηλέφωνο πλέον.Θα θέλει να δει τι κάνω,μόνο να δει αν ειναι όλα καλά.Φυσικα φρόντισε να μην μου λείψει τίποτα τώρα που έφυγα για σπουδές όλα τα κάνει με το παραπάνω.Ποσο ανιδιοτελής η σχέση γονέα -παιδιου τελικά!Τώρα πια δεν μπορώ να του δείξω ότι τον αγαπάω ουτε και να αναπληρώσω τις ώρες που έχασα μαζί του.Μπαμπα σε αγαπώ ..Μόνο στην σκέψη ότι κάτι μπορεί να πάθεις με κυριαρχεί η σκέψη ότι μόνο πήρα από σένα..ούτε αυτό που περίμενει ένα γονέας την αγάπη δεν σου έδωσα-ούτε εγώ ούτε τα αδέρφια μου-..αυτα συγγνώμη αν σας κούρασα.
4
