ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολλοί από αυτούς που φεύγουν έξω ξεχνάνε την καθημερινή τριβή και την μιζέρια του να ζεις στην Ελλάδα ως νέος φοιτητής/εργαζόμενος. Με τον ίδιο τρόπο αναπολώ την φοιτητική ζωή μου στην Θεσσαλονίκη, τότε που είχα χρόνο να τριγυρνάω και να απολαμβάνω. Ως εργαζόμενος μετά έχεις χρόνο για ελάχιστα πράγματα, το άγχος και η μιζέρια για την δουλειά και τα στριμωγμένα οικονομικά σε φθείρει και δεν απολαμβάνεις απολύτως τίποτα. Η οικονομική και εργασιακή ασφάλεια, ένα σύστημα υγείας που θα καλύψεις τις ανάγκες σου με αξιοπρέπεια, η δυνατότητα να πας σούπερ μάρκετ χωρίς το κομπιουτεράκι κι ένα λεξοτανίλ είναι πολυτέλεια εδώ πλέον.Έχω φίλους που ζουν εξωτερικό και βλέπουν τους δικούς τους πιο συχνά απ όσο εγώ, πιο άνετα, με περισσότερο χρόνο και χαρά να τους απολαύσουν.

Ένας χρόνος είναι πολύ μικρό διάστημα. Έχεις ξεχάσει τα άσχημα και θυμάσαι μόνο τα καλά, συμβαίνει στους περισσότερους. Μετά θα συνηθίσεις και σιγά-σιγα θα δεις και την ομορφιά της Αγγλίας( έχει απίστευτα τοπία). Κι εμένα στην αρχή η Ολλανδία μου φαινόταν εξωγήινη και ένα μίζερο, υγρό, γκρι και flat πράγμα, τώρα πια όμως τη θεωρώ όμορφη χώρα.

Aν δεν διάβαζα το "Η τέχνη που βρίσκεται σε κάθε γωνιά της πόλης" μπορεί και να έπαιρνα στα σοβαρά την εξομολόγηση... ποιά τέχνη;;;; Τις μουτζούες των γραφιτάδων ή τους baskers που παίζουν τρομπόνι στην Ερμού;;;;Σε συνδυασμό με το θέμα καιρού (που αν όντως μένεις στην Αγγλία ξέρεις ότι έχουν τα τελευταία χρόνια ζέστες πολλές και συνεχείς, ας πούμε το περασμένο καλοκαίρι ήταν από τα ζεστότερα, σε δικά μας καλοκαιρινά επίπεδα θερμοκρασιών) , χμμ...Τα λέει άψογα η 4.48psychosis.

Θα διαφωνήσω. Τυγχαίνει να μένω και εγώ Αγγλία και έχω να πω ότι εδώ βιώσα για πρώτη φορά τις 4 εποχές. Στην Ελλάδα έχουμε μισό χρόνο καύσωνα, και τον υπόλοιπο μισό κάνει κάτι σαν χειμώνα. Ειδικά φέτος, εδώ είχαμε και χιόνια, μετά την άνοιξη ήταν υπέροχο να βλέπω τα πάρκα και τα δέντρα να ανθίζουν, το καλοκαίρι πιάσαμε και 38αρια, και ύστερα το φθινόπωρο (η αγαπημένη μου εποχή) που τα πάντα γίνονται καφέ, πορτοκαλί, κίτρινα, και οι δρόμοι γεμίζουν φύλλα. Η νοσταλγία είναι επικίνδυνο πράγμα. Ωραιοποιούμε αυτό που είχαμε/χάσαμε αντί να ζούμε στο παρόν και να εκτιμούμε αυτά που έχει να μας δώσει. Δεν ξέρω σε ποια πόλη της Αγγλίας βρίσκεσαι, σίγουρα όμως κάθε πόλη σφύζει από καλλιτεχνικά δρώμενα. Υπάρχουν παντού πανέμορφα μικρά καφέ, μέρη με live μουσική, πράγματα που οργανώνουν οι διάφορες κοινότητες, άπειρα φεστιβάλ. Πρέπει μόνο να έχεις τη διάθεση να τα ανακαλύψεις. Και έπειτα, έχει κόσμο από κάθε γωνιά του πλανήτη, που προσωπικά μου άλλαξαν τελείως τους ορίζοντες και τη κοσμοθεωρία μου. Μπορεί να ακουστεί παράξενο, αλλά η Αγγλία για μένα ήταν η χώρα που ένιωσα πραγματικά ελεύθερη. Κανείς δεν νοιάζεται για την καταγωγή σου, τη θρησκεία σου, το χρώμα του δέρματός σου. Σε αντιμετωπίζουν με σεβασμό, όποια και να είναι η ιστορία σου. Βιώνοντας αυτά, κάθε φορά που επιστρέφω Ελλάδα νιώθω ότι γυρνάω βήματα πίσω και έχω να αντιμετωπίσω νοοτροπίες και κόμπλεξ αιώνων πριν. Έχεις συνδέσει την Αγγλία μόνο με τα επαγγελματικά σου και ίσως γι'αυτό να σου δημιουργεί όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Αντί λοιπόν, να αναπολείς, βγες έξω. Γνώρισε κόσμο και εξερεύνησε και την πόλη στην οποία ζεις και γενικότερα τα πέριξ.