ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να εξομολογηθώ κάτι που έκανα (ή μάλλον που... δεν έκανα) και το μετάνιωσα... Σήμερα το μεσημέρι, καθώς γυρνούσα από τη σχολή, ήμουν στο Μετρό. Στεκόμουν δίπλα στη πόρτα και κοιτούσα το κινητό, και κατά συνέπεια, κοιτούσα προς τα κάτω. Ξαφνικά, είδα ένα κομμάτι χαρτί να πέφτει στο πάτωμα. Καθώς είχε πολύ κόσμο δε μπόρεσα να δω από ποιον έπεσε. Επίσης δεν είδα κανέναν να κάνει κίνηση σαν να του έπεσε κάτι, άρα προφανώς δε κατάλαβε οτι του έπεσε... Προς στιγμήν λέω 'οκ, άστο, σκουπίδι θα'ναι'... Λίγο αργότερα, όταν λιγόστεψε ο κόσμος πήγα και το πήρα απο κάτω.. Τότε είδα οτι δεν ήταν καποιο διαφημιστικό χαρτί , αλλά ένα εισιτήριο τρένου -σαν αυτά του λεωφορείου, τα καινούργια που μπορείς να βάλεις μέσα όσα θέλεις -όχι προσωποποιημένη κάρτα, γιατί αν ήταν τέτοια θα είχα το ονοματεπώνυμο του κατόχου και θα -. Και τότε συνειδητοποίησα οτι έκανα λάθος που δεν ρώτησα τους επιβάτες που ήταν κοντά αν τους έπεσε κάτι απο τη τσέπη - γιατί τη στιγμή που έπεσε το χαρτί, πέρασε από το μυαλό μου αυτό-...Οκ, μπορεί να μην έβλεπα καν οτι έπεσε, μπορεί να μην είχε εισιτήρια μέσα, μπορεί τα εισιτήρια τρένου να μην είναι ακριβά και αυτός που το έχασε να έχει χρήματα...Αλλά, ΑΝ αυτός που το έχασε το είχε ανάγκη; ΑΝ με αυτό το εισιτήριο ήθελε να γυρίσει σπίτι του ή να πάει στη δουλειά του; ΑΝ δεν είχε χρήματα να πάρει άλλο; Κλπ κλπ κλπ...Και τέλοσπάντων, αν έπεφτε κάτι απο τη τσέπη μου, θα ήθελα να μου το πει κάποιος και θα το εκτιμούσα. Και γενικά, νευρίασα με τον εαυτό μου... Γιατί έχω πει, πως όποτε μπορώ θα βοηθάω τους άλλους και δε θα είμαι παρτάκιας... Οκ, δε θα λύσω τα προβλήματα του κόσμου μόνος μου, αλλά σίγουρα το να είσαι ενεργός και να μη λες '΄ώχου μωρέ, χέστηκα' είναι σημαντικό... Αυτό ήθελα να σας πω. Μπορεί να φαντάζει ανούσιο μέσα στο χάος του κόσμου όπου γίνονται τόσα, και να φαίνεται λίγο τραβηγμένο το οτι κάθομαι και γράφω τόσα για ένα τέτοιο θέμα, αλλά ήθελα να το βγάλω απο μέσα μου...