ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να γυρνάς με άδεια όλος χαρά και ανυπομονησία να δεις την κοπέλα σου....να την σφίξεις στην αγκαλιά σου μετά από 49 μέρες....μπαίνεις στο σπίτι και βλέπεις έναν τύπο (το 1/2 από εσένα) να πίνει τον καφέ του αραγμένος στην πολυθρόνα. Γέλασα με την ψυχή μου. Ομολογώ. Μετά τα "ποιος είσαι εσύ", "τι θες εδω;" κλπ κλπ συστηθήκαμε (τρόπος του λέγειν). Ο τύπος βέβαια τα έχασε. Λογικό. Δεν δημιούργησα πρόβλημα. Σιχαίνομαι τις υστερίες και τις φωνές. Άλλος αν ήταν στην θέση μου ίσως να κατεδάφιζε την πολυκατοικία. Εγώ στάθηκα στο ύψος μου (ολόκληρα 1 κ 92). Λάθος ε; Πάντα στεκόμουν στο ύψος μου. ίσως γι'αυτό να βρήκε άλλον. Μάζεψα τα μπογαλάκια μου.... λιγοστά ήταν άλλωστε....και τράβηκα για άλλες πολιτείες. Ελπίζω ο τύπος στο σπίτι να κάνει έναν "ήρεμο" διάλογο μαζί της. Που να ήξερε ο φουκαράς. Δεν τον κατηγορώ. Όχι καθόλου. Επαναντίας, τον συγχαίρω που κάθεται στο ίδιο σπίτι με μια κοπέλα που, μόλις χθες συνειδητοποίησα, πόσο λίγη είναι. Μικρή. Κι εγώ αυτήν την μικρή την ερωτεύτηκα τρελά. Καλά κουράγια αδερφέ. Θα σε χρειαστούν σίγουρα. Ίσως μετά από άλλες 49 μέρες, να είσαι βέβαιος, θα βρει τον αντικαταστάτη σου και μετά θα με θυμηθείς. Απογοήτευση, ξένερα κλπ. Η πιο ξενερωτική πρωτοχρονιά eeeeever. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί τον έμπασε μέσα; Δεν πήγα στον πόλεμο χρυσή μου. Θα σε βόλευε βέβαια κάτι τέτοιο. Εγώ στον θάλαμο δεν σκέφτομουν τίποτε άλλο πέρα από το βρεθούμε. Και εσύ με την πρώτη ευκαιρία πήγες με άλλον. Δεν άντεξες ε; Τελικά ορισμένες είστε καταδικασμένες να ζείτε μόνες. Από την άλλη πλευρά οι συμπεριφορές σαν κι αυτή γυρνάνε μπούμερανγκ. Να το έχεις στο νου σου αυτό. Many many kisses