ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα επικοινώνησα με μια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο που φοιτώ για το δεύτερο πτυχίο μου. Ήθελα να της πω ότι έστειλα ηλεκτρονικά την εργασία που έπρεπε αλλά δεν θα μπορούσα να την παραδώσω και σε έντυπη μορφή σήμερα γιατί είχε αρρωστήσει ο γιος μου κ δεν μπορούσα να πάω. Ρε παιδιά... Ήταν τόσο αγενής από την αρχή (πριν καλά καλά ακούσει τί ήθελα) τόσο εμπαθής, τόσο "γουστάρω να τη λέω σε όλους με μηδέν αφορμή" που πραγματικά αναρωτήθηκα αν οι άνθρωποι έχουν μια τεράστια ανάγκη να είναι αγενείς και κάφροι και μόλις τους δοθεί η ευκαιρία να βρίσκονται σε θέση ισχύος, ξεδιπλώνουν όλη τους την κακή συμπεριφορά. Αυτή την αγένεια τη συγκαλυμμένη με τον πληθυντικό ευγενείας με πινελιές ειρωνείας και απαξίωσης, αυτό το στυλ που προτρέχει κάποιος και είναι πανέτοιμος να προσβάλλει χωρίς καν να σκεφτεί τί λέει και για ποιο λόγο το λέει. Ειμαι σίγουρη πως αν τους πεις ότι είναι κάφροι και αγενείς θα απορρησουν πραγματικά σαν να ακούνε κάτι πραγματικά παράξενο γιατί πολύ απλά αυτός ο τρόπος επικοινωνίας έχει γίνει "φύση". Τί λέω και γω τώρα μέσα σ'αυτή την τρώγλη-κοινωνία που ζούμε, ψιλά γράμματα ίσως αλλά δεν θα πάψει ποτέ να με εντυπωσιάζει η ανθρώπινη έπαρση. Μπροστά της χάνονται τρόποι, αγωγή...ανθρωπιά. Αυτά..