ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι γονείς μου μου δημιουργούν κόμπλεξ, φοβία και γενικά αρνητικές σκέψεις και αβεβαιότητα. Σπουδάζω και όταν μου δίνεται η ευκαιρία να κάνω/δω κάτι καινούργιο αυτοί με σαμποτάρουν, ενώ δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα . Εχω τα δικά μου λεφτά για αυτές τις δραστηριότητες, απο καλοκαιρινές δουλειές, όποτε δεν τους επιβαρύνω. Είτε θέλω να πάω σε κάποιο σεμινάριο, συνέδριο, σε άλλη πόλη σε φίλους, είτε λίγες μέρες διακοπές κάπου, μου λένε πως είμαι παρτακιας και κοιτάζω την πάρτη μου μόνο. Μου λένε πως ότι έχω κάνει στη ζωή μου μέχρι τώρα είναι 80% αποτυχία. Πέφτει η ψυχολογία μου, μου δημιουργούν άγχος, δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια και αρχίζω να χάνω την πίστη στον εαυτό μου. Πιστεύω πως πολλοί γονείς θα ήθελαν να με έχουν κόρη, είμαι δουλευταρου, πάω καλά στη σχολή, βοηθούσα από μικρή στις δουλειές του σπιτιού, ενώ υπάρχουν φοιτητές που ούτε το μικρό δάχτυλο τους δε σηκώνουν σπίτια τους (δεν κρίνω!). Η αδερφή μου για πολλούς και διάφορους λόγους δε θα καταφέρει να κάνει πολλά πράγματα από αυτά και να ανεξαρτητοποιηθεί. Οπότε θεωρώ οι δικοί μου έπρεπε να είναι δύο φορές υπερήφανοι για μένα, να χαίρονται δίπλα και να με ενθαρρύνουν και για τα μαθήματά μου και για καινούργιες εμπειρίες όχι να μου βάζουν τέτοιο φρένο. Μου εύχομαι για το νέο έτος να βρω μια καλή δουλειά που θα μου επιτρέπει να έχω πλήρως την ελευθερία μου, να πάρω το πτυχίο μου με καλό βαθμό, να ανοίξω τα φτερά μου και να γίνω επιτυχημένη. Όχι για αυτούς, αλλά για μένα και την αυτοπεποίθηση μου!