ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεγάλωσα υπό παράξενες συνθήκες, με έναν πατέρα που με ωθούσε στην αυτοκαταστροφή με την συμπεριφορά του, είχα τα μυαλά στα κάγκελα και έκανα λάθος επιλογές στο λύκειο. Οδηγήθηκα στην κατάθλιψη και την κοινωνική απομόνωση για μια δεκαετία και τώρα που κάνω προσπάθεια να πατήσω στα πόδια μου βλέπω πόσο καταδικασμένη είναι η ζωή μου.Μέχρι τα 29 δεν ήθελα ούτε να ζω, είχα πάρει το παρελθόν βαριά. Όταν ξεπέρασα τις δυσκολίες και άρχισα να βλέπω λίγο φως στο μέλλον, άρχισα να αποκτάω όνειρα και να βάζω στόχους ζωής.Το κυριότερο όνειρο που έχω είναι πως θέλω να σπουδάσω κάτι όμως δεν μπορώ ούτε οικονομικά ούτε διανοητικά μετά από τόσα χρόνια. Έχασα πόσα χρόνια μακρυά από τον πραγματικό κόσμο και τώρα είμαι καταδικασμένος να δουλεύω για την υπόλοιπη ζωή μου σε δουλειές που δεν με γεμίζουν, δεν μου προσφέρουν ποιοτικό εισόδημα και δεν έχουν καμία προοπτική.Ίσως όταν περνούσα την κατάθλιψη και δεν καταλάβαινα τι γίνεται γύρω μου να ήταν καλύτερα. Ξυπνούσα, έψαχνα τρόπους να περάσει η ώρα, κοιμόμουν. Περνούσε η μέρα. Έσκαγα και ένα χαμόγελο που και που τότε. Πλέον τρομάζω και εγώ ο ίδιος με τις σκέψεις που κάνω για το μέλλον μου τώρα, η ώρα δεν περνάει με τίποτα, τα μαλλιά μου έχουν έχουν ασπρίσει λες και είμαι 50 μέσα σε ένα χρόνο.Η δική μου ζωή είναι καταδικασμένη και το έχω αποδεχτεί. Μια ευχή κάνει πλέον. Ελπίζω αν υπάρχει θεός, μέρες που είναι, να δώσει ότι χαρά έχω μέσα μου και όλη μου τη δύναμη στη μάνα μου για να καταφέρει να ξεπεράσει τις δυσκολίες που περνάει με ένα πρόβλημα υγείας αλλά και με τον πατέρα μου που ζει σε άλλον πλανήτη και της κάνει τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη. Ότι περίσσευμα χαράς και δύναμης έχω ας το πάρει η μάνα μου για να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες.