Και όσοι σχολιάζουν, θα προσέθετα, απλοί καθημερινοί άνθρωποι είναι. Που ίσως να έχουν κάνει τα ίδια λάθη με όσα διαβάζουν στις εξομολογήσεις, τα ίδια σφάλματα, ακόμη και το ίδιο ''κακό'' σε άλλους, και να θέλουν με την άποψή τους να ''συνδράμουν'' έναν άγνωστο στο μέτρο του δυνατού. Σε σχέση με την αδυναμία ''ανοίγματος'' προς αποφυγή χαρακτηρισμού: η δική μου εμπειρία λέει πως όταν αναφέρεις ένα πρόβλημά σου, αν ο άλλος δεν το έχει βιώσει, δεν μπορεί να εκφέρει άποψη. Συμφωνώ πάντως πως δε χαίρεται κανείς με τη χαρά του άλλου, αντιθέτως λυπάται και μάλιστα βαθύτατα. Τέλος, η ευτυχία είναι ''στιγμές'' και τίποτε περισσότερο. Και όσο χρήσιμα και να είναι τα υλικά αγαθά, δε φθάνουν ποτέ μόνον αυτά.Καλή χρονιά να έχεις.
28.12.2018 | 17:14
Προβληματισμοί...
Μπαίνω και διαβάζω κατά καιρούς τις ''εξομολογήσεις'' που ανεβαίνουν καθημερινά στην στήλη...Και ξέρετε τι σκέφτομαι;;;Ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι μπαίνουν και γράφουν ό,τι τους απασχολεί, είναι άνθρωποι καθημερινοί, κάποιους μάλιστα δεν αποκλείεται να τους ξέρουμε και προσωπικά, συν όλους τους άλλους που ταυτίζονται με τις απόψεις τους, άρα είναι σαν να το έχουν γράψει οι ίδιοι...Και όλοι αυτοί/ες που γράφουν τα προβλήματά τους ή τις ανησυχίες τους είναι άνθρωποι που, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν τολμούν να εξωτερικεύσουν ποτέ και σε κανέναν όλα αυτά που τους απασχολούν και μπαίνουν και τα γράφουν εδώ μέσα...Και αυτό είναι, αν μη τι άλλο, αποτέλεσμα μιας κοινωνίας, δομημένης κατά τέτοιον τρόπο που, είτε ο άλλος αδιαφορεί, είτε θα χαρακτηρίσει αυτόν που ανοίγει την καρδιά του, το λιγότερο μαλάκα, για να μην πω και τίποτα χειρότερο...Δυστυχώς, ο καθένας μας -και εγώ μαζί, φυσικά- περνάει ζόρια και δεν έχει που να τα πει...Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι πιο τυχεροί, έχουν κάποιο πρόσωπο εμπιστοσύνης, ΦΙΛΟ με όλη την σημασία της λέξεως, αλλά κάτι τέτοιο γενικά σπανίζει, ειδικά στις μέρες μας που ο άλλος σε βλέπει να προοδεύεις και αντί να χαρεί, φαρμακώνεται...Για αυτό και πρέπει να μην βιαζόμαστε να κατατάξουμε κάποιον στους ''τυχερούς της ζωής'', μόνο και μόνο επειδή έτσι πιστεύουμε από την εικόνα που βγάζει προς τα έξω...Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να είναι δυστυχισμένος και αντικειμενικά να είναι έτσι, όχι επειδή π.χ. είναι ανικανοποίητος ή δύστροπος...Κρύβει όμως την δυστυχία του τόσο καλά, που μόνο αν τον συναναστραφείς πολύ θα το καταλάβεις, αλλά και πάλι παίζεται...Και αν κάνετε μια προσωπική αναδρομή, θα αντιληφθείτε το προφανές: Όσες φορές νιώσατε ευτυχισμένοι/ες, ήταν στιγμές απλές, καθημερινές, που βρεθήκατε ανάμεσα σε δικούς σας ανθρώπους και τις περισσότερες φορές όταν το ζούσατε, δεν συνειδητοποιούσατε την ευτυχία...Ή μήπως δεν είναι έτσι; Μην νομίζεται λοιπόν πως, αν κάποιος έχει μια οικονομική άνεση, μια καλή δουλειά, ένα ωραίο σπίτι, ένα ακριβό αμάξι, είναι όμορφος/η κλπ., είναι και ευτυχισμένος. Όλα τα προαναφερόμενα είναι εργαλεία για να γίνεις (ίσως) ευτυχισμένος. Από μόνα τους δεν αποτελούν ευτυχία...
2
