Όλοι έχουμε πράγματα που μας ταλαιπωρούν τη σκέψη... Κι εγώ νιώθω πως είναι "κάπως" αυτές οι γιορτές, αλλά δεν θα σου πω πως δεν το νιώθω λιγότερο ή περισσότερο σχεδόν πάντα τέτοιες μέρες. Είναι αυτά που μελετημένα μας δείχνουν σαν "πρέπει"; Πρέπει να βγεις, να είσαι υπερχαρούμενος, να έχεις φροντίσει στη λεπτομέρεια την εμφάνισή σου ώστε να είναι η πιο λαμπερή της χρονιάς, να πας εκδρομές ή ταξίδια στο εξωτερικό και κυρίως πρέπει να έχεις τα χρήματα και την παρέα για όλα αυτά... Σε μια κατάσταση που ζούμε σε αυτή τη χώρα πόσοι μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά και μάλιστα με καλή διάθεση;Όπως και να 'χει όταν σκέφτομαι διάφορα τέτοια, σκέφτομαι από την άλλη πως το ότι έχω την υγεία και την ασφάλεια του σπιτιού μου για να μπορώ να φιλοσοφώ αυτή τη στιγμή, λίγο δεν είναι...; -)
31.12.2018 | 01:21
2019
Διαβάζω την εξομολογηση για τη μοναξιά, είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς, ξημέρωμα. Ετοιμάζομαι να πάω στη δουλειά, ξέρω επίσης ότι αυτό το μήνα δεν θα πληρωθώ, στην οικογένεια έχουμε πένθος κ καμια συμπαράσταση από τους οικειους.Δεν ξέρω αν τους ζηλεύω ή τους μισώ τους γύρω μου.Ολοι ξενοιαστοι, με τα λαμπάκια τους κ την ηρεμία τους τέτοιες μέρες.Κ εγώ μετράω μόνο απουσίες.Κάθε πρωι υποκρινομαι την χαρούμενη και την ευχαριστημενη με τη ζωή μου, αλλά δεν νιώθω έτσι.Σήμερα τελειώνει ο χρόνος κ μου μοιάζουν όλα ανουσια κ ακατόρθωτα.Δεν θυμάμαι καν ποτε ήταν η τελευταία φορά που εμπιστεύτηκα χωρίς να πληγωθω, δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που αγκάλιασα κάποιον, δεν θυμάμαι ποτε γέλασα πράγματικα χωρίς να νιώθω πόνο για όσα μου συμβαίνουν.Φτανεις πια σε μια ηλικία, που θες τον δικό σου άνθρωπο, να είναι εκεί, να σε ανεχτεί, να ξέρεις πως τις μέρες αυτές θα καθίσεις στον καναπέ δίπλα του κ θα είναι το πιο ωραίο ταξιδι το να μιλάς μαζί του.Κ έπειτα οι άνθρωποι που θα εμπιστευτεις, αλήθεια υπάρχει ακόμα εμπιστοσύνη?Βράδυ παραμονής κ εύχομαι η νέα χρονιά να αφήσει πίσω της όλες τις κακοτοπιες της προηγούμενης...
3
