ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουν περάσει κιόλας 10 χρόνια. Τον ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Μεγάλη και πολύπλοκη η ιστορία μεταξύ μας για να μπορέσω να την περιγράψω εδώ. Παρ' όλο που υπήρχαν βαθιά συναισθήματα από την πλευρά και των δυό μας δεν έγινε ποτέ τίποτα μεταξύ. Στην αρχή ήταν με άλλη και εγώ αρκετά ανασφαλής και απόμακρη για να τον εμπιστευτώ. Μετά ήμουν απασχολημένη με τις σπουδές, ύστερα με δουλειά και καριέρα. Όταν με διεκδίκησε, θεώρησα ότι τα θέλω και οι ζωές μας διαφέρουν. Έλεγα ότι δεν είναι αρκετά φιλόδοξος για τα δεδομένα μου. Ότι από το να καταλήξουμε να μισήσουμε ο ένας τον άλλον, καλύτερα να μείνουμε φίλοι. Μετά έφυγα στο εξωτερικό. Σε όλο αυτό το διάστημα τα λέγαμε που και που και πάντα υπήρχε κάτι μαγικό, σχεδόν καρμικό όταν βρισκόμασταν. Μια ένταση που γινόταν κάθε φορά όλο και πιο μεγάλη ακριβώς γιατί κρύβαμε τα σύναισθήματά μας. Και κάθε φορά που έλεγα "αυτή είναι η τελευταία φορά", πάντα θα μου έστελνε όταν είχα περισσότερη ανάγκη να μιλήσω με έναν άνθρωπο. Όταν ήμουν στα χειρότερά μου. Όταν πάλευα με τους δαίμονές μου. Λες και με ένιωθε και ας ήταν χιλιόμετρα μακριά, και ας είχαμε μήνες ή και χρόνια να τα πούμε. Κοιτώντας πίσω όλα αυτά τα χρόνια, συνειδητοποιώ ότι ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που με αγάπησε αληθινά, αγνά. Ο μοναδικός που είδε μέσα μου και με κατάλαβε πριν ακόμα να μάθω εγώ η ίδια τον εαυτό μου. Και όλα αυτά τα χρόνια, πάντα ασυνείδητα τον αποζητώ στις όποιες σχέσεις μου -εάν όχι εκείνον, τότε σίγουρα όλα όσα ένιωθα γι'αυτόν. Όλα όσα είμαι όταν βρίσκομαι, έστω και απειροελάχιστα, μαζί του. Την τελευταία φορά που τον είδα του είχα πει ότι είμαστε λίγο σαν τους πρωταγωνιστές της ταινίας "Αγάπα με αν τολμάς". Όλο χανόμαστε και όλο εμφανιζόμαστε ξανά ο ένας στη ζωή του άλλου, μα όλο το αναβάλλουμε. Όλο και κάτι δεν θα κολλάει στην εξίσωση ώστε να είμαστε μαζί. Τόσο κοντά, και τόσο μακριά ταυτόχρονα. Σε λίγες μέρες θα τον δω ξανά μετά από 3 χρόνια που έχουμε να ιδωθούμε. Δεν αποζητώ και δεν απασκοπώ τίποτα. Ξέρω είναι αργά πλέον και εάν θα μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, σίγουρα θα είχα κάνει άλλες επιλογές. Θα μας είχα δώσει μια ευκαιρία. Θα είχα πιστέψει σε εμάς. Θα είχα ζήσει τη στιγμή χωρίς να αγχώνομαι ή να φοβάμαι για το μέλλον. Αυτή τη φορά αφήνω στην άκρη τα πάντα. Θέλω απλά να χωθώ για λίγο στην αγκαλιά του. Θέλω να του πω το πόσο μου έχει λέιψει. Και ίσως, ίσως να δώσουμε επιτέλους αυτό το φιλί που έχει καθυστερήσει 10 ολόκληρα χρόνια.