Το άλογο στην αρχαία Ελλάδα λατρευόταν. Από τους προϊστορικούς χρόνους τα ιπποειδή αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης ιστορίας από την πρώτη φορά που εμφανίζονται πάνω στην γη πριν 55 εκατομμύρια χρόνια. Ως μέσο μετακίνησης και συνοδοιπόρος στην προσπάθεια εξερεύνησης καλύτερων συνθηκών ζωής, ως αχώριστος σύντροφος σε πολέμους και πηγή εσόδων για τις αγροτικές εργασίες μα κυρίως ως πρότυπο υπερηφάνειας και δύναμης.
Ήταν ένα ζώο που πολλοί το θεωρούσαν αθάνατο. Δεν είναι τυχαίο που ο Βουκεφάλας θάφτηκε μαζί με τον Μέγα Αλέξανδρο. Στην Ηλιάδα, ο Όμηρος του έχει δώσει μεταφυσικές ιδιότητες (βλ. άλογα του Αχιλλέα). Συνεπώς στην Ελλάδα η κατανάλωση αλογίσιου κρέατος δεν είναι ιδιαιτέρως διαδεδομένη, εξ αρχαιότατων χρόνων.
Το άλογο για τους Έλληνες ήταν σύμβολο δύναμης, ομορφιάς και υπερηφάνειας. Δεν το έτρωγαν ποτέ.
Πως είναι δυνατόν να οδηγήσεις στην σφαγή ένα ζώο που χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο με αναπηρία και νοητικές δυσκολίες μέσα από τις δραστηριότητες της θεραπευτικής ιππασίας εμπιστεύονται και αγαπούν. Το άλογο συμβάλει στην καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής παιδιών και ενηλίκων δίνοντας τους ώρες μοναδικής χαράς βοηθώντας ως θεραπευτικό μέσο να καλυτερεύσουν την ποιότητα μιας άνισης καθημερινότητας. Εκεί που η φύση αδικεί έρχεται το άλογο για να γίνει η προέκταση ενός σώματος με αδυναμίες και να αποδώσει την δική του δικαιοσύνη στην ανθρώπινη ψυχή.
Ως ΕΣΠΙ είμαστε κάθετα αντίθετοι με την κατανάλωση αλογίσιου κρέατος, παρόλα αυτά αναγνωρίζουμε το δικαίωμα που έχει ο καθένας στην επιλογή του κρέατος που θα θελήσει να καταναλώσει.
Γιατί είναι επικίνδυνο;
Το όλο ζήτημα ανάγεται σε σκάνδαλο για δύο λόγους. Αρχικά είναι διαφορετικό να ξέρεις πως τρως άλογο από δική σου επιλογή και διαφορετικό να σου το πλασάρουν ως μοσχάρι. Κατά δεύτερον όσα άλογα προορίζονται για κατανάλωση εκτρέφονται σε φάρμες κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Εδώ έχουμε να κάνουμε με αγνώστου προελεύσεως αλογίσιο κρέας το οποίο μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών. Τα άλογα που καταναλώνουμε αυτή την εποχή είναι είτε αδέσποτα, είτε πεταμένα από τον ιππόδρομο, είτε γέρικα και παντελώς άχρηστα. Αμφιβάλλω ότι οποιοσδήποτε θα εμπλούτιζε τον οργανισμό του με ένα κρέας τόσο χαμηλής άξιας. Επίσης τα άλογα έχουν μία «ιδιαιτερότητα». Όσα αγωνίζονται τρώνε «με τον κουβά» το αντιφλεγμονώδες φάρμακο φαινυλοβουταζόνη, ή «Bute». Είναι ένα απαγορευμένο για τον άνθρωπο φάρμακο το οποίο μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας, μέχρι και καρκίνο!
Τα άλογα ιπποδρόμου, που όταν γερνούν ή τραυματίζονται, πωλούνται για το κρέας τους, "ντοπάρονται" με φαινυλοβουταζόνη μια αντιφλεγμονώδη και αναλγητική ουσία που είναι τοξική. Οι τοξίνες των τρελών αγελάδων ή η διοξίνη δεν είναι τίποτα μπροστά στα ισχυρά ντοπαρίσματα των αλόγων.
Επιπλέον στη χώρα μας, τα προς διάθεση και πώληση άλογα μεταφέρονται στην Ιταλία για σφαγή με παράνομες διαδικασίες.
Αν και το εμπόριο κρέατος, δεν μπορεί να σταματήσει, μπορεί σίγουρα να καθιερωθούν έλεγχοι ώστε η μεταφορά των ζώων, να γίνεται σύμφωνα με τις συνθήκες που ορίζει ο νόμος και να συνοδεύονται από νομότυπα επίσημα έγγραφα.
Η νομοθεσία προστασίας τους είναι ελλιπής και η δε εφαρμογή της ανύπαρκτη. Αφού σε καμία ελληνική νομοθεσία που αφορά τα ζώα δεν αναφέρεται η λέξη ιπποειδές, η κατηγοριοποίησή του, αρχή εκτροφής ή αρμόδια αρχή, ο τρόπος καταγραφής και σήμανσης του ώστε να ξεκαθαριστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς και το πώς μπορεί να οριστεί το αδέσποτο ιπποειδές. Κατά παράδοση εγκαταλείπονται για μήνες στα λιβάδια χωρίς στέγαστρο, νερό και φαγητό για να τα θυμηθούν όταν θα τα ξαναχρειαστούν αφού ο νόμος δίνει το δικαίωμα να αντιμετωπίζονται κυρίως ως ιδιοκτησία, ως αντικείμενα καταστρατηγώντας όλα τα άρθρα της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων των Ζώων (1978).
Αγέλες από άγρια ζώα εξαφανίζονται αφού οι αρμόδιες αρχές παρά τα υψηλά ευρωπαϊκά κονδύλια που έχουν λάβει για την φροντίδα τους τα έχουν εγκαταλείψει στο έλεος αδίστακτων εμπόρων. Τα ζώα μεταφέρονται άσιτα και άνυδρα όσο διαρκεί το μακρινό τους ταξίδι διάρκειας περίπου 35 ωρών, υπό άθλιες συνθήκες συνωστισμού και ακατάλληλες θερμοκρασίες. Το στρες, η ταλαιπωρία και οι συχνοί τραυματισμοί τους έχει απασχολήσει πολλάκις τις φιλοζωικές οργανώσεις οι οποίες ασκούν πίεση στην Ε.Ε. για να σταματήσει δια νόμου το μαρτύριο αυτό.
Ο Ελληνικός Σύλλογος Προστασίας Ιπποειδών (Ε.Σ.Π.Ι.), ιδρύθηκε το 2006, με σκοπό να προστατεύει τα ιπποειδή από την κακομεταχείριση και τον βασανισμό, να ελαφρύνει τον πόνο τους με φροντίδα και αγάπη και να ενημερώνει τους Έλληνες πολίτες για την σωστή συμπεριφορά και αντιμετώπισή τους.
Αφορμή για την ίδρυσή του υπήρξε μια καταγγελία για 64 ζώα που ζούσαν σε άθλιες συνθήκες σε κτήμα στον Ασπρόπυργο και που τα περισσότερα από αυτά προορίζονταν για τα σφαγεία της Ιταλίας. Τα ζώα αυτά κατασχέθηκαν και συντηρήθηκαν για 1 χρόνο σε κτήματα στο Κορωπί. Τα περισσότερα, μετά από πολλές περιποιήσεις δόθηκαν για υιοθεσία, ενώ αυτά που ήταν σε πολλή σοβαρή κατάσταση μείνανε στο Σύλλογο και είναι ακόμη στις εγκαταστάσεις του όπου ζουν μια ευχάριστη και ανέμελη ζωή, με ιδιαίτερη βέβαια περιποίηση.
Υπήρξαν ευτυχώς φίλοι από τον χώρο της Ιππασίας που φιλοξένησαν τα ζώα μέχρι να αποκτηθούν οι δικές του εγκαταστάσεις και στήριξαν το Σύλλογο οικονομικά. Αργότερα μετακομίσαμε στις εγκαταστάσεις μας στο Κορωπί όπου σταβλίζονται 10 άλογα σε εσωτερικούς στάβλους και πολλά περισσότερα σε εξωτερικά paddocks σύνολο περίπου 17 ιπποειδή.
Η εθελοντική ομαδική εργασίας είναι ένας πολύ σημαντικός θεσμός που βοηθάει το έργο του Συλλόγου και συσφίγγει τις σχέσεις μεταξύ των μελών. Κάθε ενδιαφερόμενος/η που θέλει να προσφέρει εθελοντική βοήθεια στον ΕΣΠΙ έρχεται σε επικοινωνία με την βασική ομάδα εθελοντών ώστε να ενημερωθεί για τους διαφορετικούς τομείς και λειτουργίες που χρειάζονται ενίσχυση.
Ανάλογα με τις δυνατότητες του κάθε ενδιαφερόμενου/ης αλλά και τον τομέα στον οποίο επιθυμεί περισσότερο να μας βοηθήσει οργανώνεται μια μικρή εκπαίδευση από τους υπεύθυνους του συλλόγου. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουν όλοι όσοι θέλουν να μας βοηθήσουν πως τα ιπποειδή που φιλοξενούμε παρουσιάζουν κάποιες ιδιαιτερότητες και χρειάζονται ειδική μεταχείριση.
Δεν είναι μόνο οι πληγές στο σώμα που αφήνουν σημάδια αλλά και οι πληγές στην ψυχή και τον χαρακτήρα τους.
Εκτός από τις καθημερινές ανάγκες για βοήθεια και φροντίδα είναι εξαιρετικά σημαντικό και ζωτικής σημασίας να διευρυνθεί η ομάδα που θα μπορεί να αναλαμβάνει την διεκπεραίωση του τμήματος των καταγγελιών. Όταν καλούμαστε σε μια καταγγελία εκτός από τις νομικές γνώσεις που έχουμε αποκτήσει από την εμπειρία μας και την ασαφέστατη νομοθεσία που αφορά τα ιπποειδή έχουμε μεγάλη ανάγκη από ανθρώπους που θα μας πλαισιώνουν και θα μας στηρίζουν. Τις περισσότερες φορές πρέπει να βρεθούμε σε δύσβατες περιοχές κάτω από αντίξοες ή ακόμα και επικίνδυνες για την ασφάλειά μας συνθήκες. Όσο περισσότεροι γίνουμε τόσο μεγαλύτερη θα είναι η δύναμή μας.
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΙΠΠΟΕΙΔΩΝ
Οδός Φιλιάτη 79 (κάθετος Ανδριανού)
Ταχ. Θυρίς 6538, Λεωφ. ΝΑΤΟ, 19 400 Κορωπί
Tηλ.: 6979 090 513, 210 60 22 359
E-mail: [email protected]
σχόλια