ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρετε ποιο είναι το αστείο; Ότι ποσο καιρό μετά ακόμα παρακολουθώ το προφίλ του, βλέπω τις κινήσεις του και ολα με θλίβουν γιατί δεν μπορώ να ξεκολλησω από το παρελθόν, γιατί δεν ήθελα να γίνει παρελθόν. Βασανίζομαι καθημερινά με τις σκέψεις μου και δεν βγάζω άκρη. Βλέπω να ανεβάζει στιχακια ότι κανεις δεν τον αγαπησε και ότι ψάχνει κάποια να νοιάζεται για αυτόν και αλλά τέτοια ενω ήμουν διπλα του σε καθε δυσκολία και ο ιδιος είχε παραδεχτεί ότι ήμουν το στήριγμα του στα πάντα. Αλλά εγώ δεν κοίταζα να πάρω πίσω τα ίδια που δίνω, γιατί τον νοιαζομουν, και δεν τα έπαιρνα ούτε τα μισά από αυτά. Βλέπω λοιπόν ολα αυτά που ανεβάζει και σκέφτομαι γιατί; Γιατί φέρθηκε έτσι και με χώρισε ενώ του προσέφερα όσα ζητάει τώρα; Και γιατί λέει ότι δεν τον αγαπησε καμία; Όλο αυτό με έχει πληγώσει παρα πολυ και καιρό τώρα δεν μπορώ να συνέλθω. Έχω χάσει τον εαυτό μου. Τελικά που πήγαν οι υποσχέσεις; Που πήγαν οι προσπάθειες; Που πήγαν ολα; Και πως γίνεται να μη νιώθω καθόλου θυμό για κάποιον που μου φέρθηκε χάλια αλλά μονο νοσταλγία; Πολλες φορές ανατρέχει το μυαλό μου στα παλιά και δεν μπορώ να το πιστέψω πως καταντήσαμε έτσι.